Ψάχνοντας μια μπύρα που έχει διαφορά,που ικανοποεί τη γεύση και δεν ''κουράζει'' τον οργανισμό, αγοράζαμε διάφορες μάρκες ελληνικές και ξένες από τα ράφια των καταστημάτων...Απογοητευμένοι από τις περισσότερες που πλέον έμοιαζαν να ''ξυνίζουν'' στη γεύση,άγνωστο γιατί,να προκαλούν ''φούσκωμα'' ή να μην έχουν να προσφέρουν κάτι γευστικά,''πέσαμε'' πάνω σε μια ροδίτικη ''ξανθιά'' η οποία μας εξέπληξε...
Το όνομά της MAGNUS,εμπνευσμένο ίσως από τους μάγιστρους των ιπποτών της Ρόδου...
Η γεύση της ήταν ''γεμάτη'' ωριμότητα,έδειχνε πλήρως ζυμωμένη,δεν προκαλούσε φούσκωμα και δημιουργούσε τη διάθεση να θέλεις να πιείς κι άλλο,αφού ''έδενε'' πλήρως με όλα τα εδέσματα που είχαμε στο τραπέζι...
Πραγματικά η ''ροδίτισα'' ξεχωρίζει γευστικά,αλλά και σε τιμή...εμείς τη βρήκαμε-σε γυάλινο,πράσινο μπουκάλι- γύρω στο ένα ευρώ....
Μπράβο στους Ροδίτες....
Το όνομά της MAGNUS,εμπνευσμένο ίσως από τους μάγιστρους των ιπποτών της Ρόδου...
Η γεύση της ήταν ''γεμάτη'' ωριμότητα,έδειχνε πλήρως ζυμωμένη,δεν προκαλούσε φούσκωμα και δημιουργούσε τη διάθεση να θέλεις να πιείς κι άλλο,αφού ''έδενε'' πλήρως με όλα τα εδέσματα που είχαμε στο τραπέζι...
Πραγματικά η ''ροδίτισα'' ξεχωρίζει γευστικά,αλλά και σε τιμή...εμείς τη βρήκαμε-σε γυάλινο,πράσινο μπουκάλι- γύρω στο ένα ευρώ....
Μπράβο στους Ροδίτες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου