Απόφοιτος κι εγώ του 1ου Λυκείου Γλυφάδας,αλλά και συγγενείς μου,καιρό είχα κατά νου να γράψω κάτι γι αυτό το σχολείο.
Εγώ τελείωσα στις αρχές της δεκαετίας του 1980.Χαρακτηριστικά της περιόδου οι εκδρομές στο Διαμάντι,οι ομάδες του μπάσκετ,οι μετακινήσεις στο Παλαί ντε Σπορ για να υποστηρίξουμε την ομάδα του σχολείου,οι Πανελλήνιες των δύο ετών που ίσχυσαν μόνο 3 χρόνια και ατυχώς μας σημάδεψαν....
Δεν θα αναφερθώ σε πρόσωπα ονομαστικά,ούτε και καθηγητές (κάποιες ομιχλώδεις αναφορές και ως εκεί)....οι αναμνήσεις είναι καλές και δεν θα ήθελα να ανακινήσω αρνητικά γεγονότα που συνυπήρχαν (αν και πρόσφατα κατάλαβα πως τα ''φάουλ'' που έκαναν κάποιοι τότε,συνεχίζουν να τα κάνουν ακόμα και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό...)...
Θα πω κάποια λίγα για την ιστορία του σχολείου..
Το σχολείο λειτουργούσε τη δεκαετία του 1950 (πρόσφατα έμαθα πως έτος ίδρυσης του σχολείου εμφανίζεται το έτος 1943) σαν παράρτημα του γυμνασίου του Παλαιού Φαλήρου σε κτίριο που υπήρχε στη σημερινή οδό διαδόχου Παύλου στην παραλία,κοντά στο σημείο όπου το τραμ στρίβει προς το κέντρο της Γλυφάδας...Κάποια στιγμή το κτίριο θα γινόταν πολυκατοικία και το σχολείο μεταφέρθηκε στα παλιά μαγειρεία του στρατοπέδου που βρισκόταν στο σημερινό Γκολφ..(ο Άγιιος Δημήτριος,το εκκλησάκι του Γκολφ,αποτελούσε εκκλησάκι του συγκεκριμένου στρατοπέδου)..
Τα μαγειρεία που βρίσκονταν κοντά στο σημερινό αμαξοστάσιο και το γήπεδο μπάσκετ της οδού Παναγούλη,τροποποιήθηκαν και λειτούργησαν σαν σχολείο μέχρι το 1976 οπότε ολοκληρώθηκε η κατασκευή του σημερινού σχολείου...Βέβαια τα εγκαίνια έγιναν κάποια στιγμή την περίοδο 1978-79...με παρουσία του τότε υπουργού Παιδείας...θυμάμαι εκείνο το απόγευμα...ίσως ήταν Σαββάτο...ακόμα τότε το Σαββάτο είχαμε σχολείο και εκείνο ειδικά είχαμε ένα είδος υποχρέωσης να πάμε και για την σχετική τελετή....(συνήθως εκείνα τα σαββατιάτικα απογεύματα της περιόδου 78-79 η πλειοψηφία των αγοριών μαζευόταν στο σινεμά Άννα Ντορ κι έβλεπε ταινίες,προφανώς κάνοντας τρελλό χαβαλέ απ'ότι μάθαινα,μιας κι εγώ δεν ακολουθούσα...)
Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό,να βλέπω τα παιδιά του σχολείου να σχολάνε και να κατηφορίζουν πλάι στο Γκολφ την οδό Παναγούλη...(o Αλέκος Παναγούλης υπήρξε μαθητής του σχολείου)....εγώ αργότερα πήγα εξ αρχής στο νέο κτίριο το οποίο δεν είχε μεταλλική μάντρα αρχικά, ενώ το κλειστό γυμναστήριο το θυμάμαι ακόμα τεράστιο γιαπί το 1976 το Σεπτέμβριο,γιαπί στο οποίο γινόταν της κακομοίρας στα διαλλείματα,πολλοί έκαναν ποδήλατο εκεί!!!..άλλοι πέταγαν σκόνες και μπάζα ο ένας στον άλλο...(χαρακτηριστική φιγούρα εκείνης της αρχικής περιόδου ήταν ένας ανάπηρος που πουλούσε σάντουιτς έξω από τη μάντρα του σχολείου...)
Υπάρχουν μνήμες από έναν χαρακτηριστικό θεολόγο εκείνων των χρόνων....που μας έβαζε να τραγουδάμε δικής του έμπνευσης ύμνους....που δεχόταν επιθέσεις με στραγάλια στον πίνακα και απίθανο χαβαλέ με αποτέλεσμα να πιάνει ένα ένα τα παιδιά και να ρωτάει..''παιδάκι μου πιστεύεις;;;;'' ''ναι'' του απαντούσε το παιδί..''από που ακούστηκε ο θόρυβος;;;'' ρωτούσε....''από πίσω κύριε'' ήταν η απάντηση....και η ιστορία συνεχιζόταν μέχρι που ο ''από πίσω''ήταν κάποιος από τους στιγματισμένους...και τότε έπεφτε λίγη αρκουδιάρικη καρπαζιά και έξοδος προς τιμωρία από την τάξη...(Λεγόταν πως κάποιοι είχαν μεταφέρει το αυτοκίνητο του συγκεκριμένου καθηγητή σε άλλη θέση από αυτήν που το είχε παρκάρει,για να τον τρομάξουν..)
Πρόλαβα και την επονομαζόμενη ''κότα''...τη φιλόλογο με το περίεργο περπάτημα...που τελικά ήταν από τις καλύτερες στη βαθμολόγηση και στη βοήθεια των αδυνάτων...θυμάμαι χαρακτηριστικά τις εξετάσεις το καλοκαίρι του 1978...γράφαμε Γεωγραφία και εκείνη επιτηρούσε...εγώ είχα κόλλημα να βγαίνω από τους τελευταίους για να είμαι σίγουρος πως έγραψα ό,τι ήξερα...εκείνη τη μέρα είχα μείνει προτελευταίος...στην αίθουσα ήταν άλλο ένα παιδί που σήμερα δουλεύει σε έναν Δήμο και η ''κότα''....Ετοιμάστηκα να δώσω την κόλλα...και εκείνη έκανε το απρόβλεπτο....μου ζήτησε να τον βοηθήσω μιας και ο συγκεκριμένος ήταν μάλλον άσχετος και δεν είχε γράψει σχεδόν τίποτα...και όντως του είπα κάποια πράγματα....στην πραγματικότητα είχα ενοχληθεί από το γεγονός...όμως τα χρόνια που πέρασαν με έκαναν να δεχτώ πως τελικά ήταν κάτι αποδεκτό συμπαντικά...όχι με την ένοια του ανταγωνισμού που διδασκόμασταν,αλλά με την ανθρώπινη ένοια....
Θυμάμαι και τον γνωστότατο ξανθό γυμναστή που μας είχε ξεπατώσει στις τούμπες,στα άλματα στον ίππο και στα λοιπά...ήταν βλέπετε εποχή εμπνευσμένη από την Κομανέτσι....( ο συγκεκριμένος με είχε φιλοδωρήσει δυο φάπες όταν νόμισε πως εγώ κι ο διπλανός μου,της πρώτης σειράς,είχαμε ξεκινήσει πριν δώσει το σύνθημα κατά την επιστροφή από μια εκδρομή στο Διαμάντι το 1977...βέβαια στη διαδρομή ήρθε κοντά και προσπάθησε να ''σβήσει'' το γεγονός,πιθανολογώ φοβούμενος για διαμαρτυρίες μας...)
Μια άλλη ''ωραία εμπειρία!!!''...ήταν με τον δεύτερο γυμναστή του σχολείου....αυτόν που έκανε συνήθως γυμναστική φορώντας σακάκι....Το γεγονός διαδραματίστηκε στο τεράστιο οικόπεδο κάτω από το σχολείο,εκεί που έγινε το σημερινό γήπεδο με το στοίβο..(αυτό ξεκίνησε να φτιάχνεται περί το 1983..)....πρέπει να ήταν 1980....και κάναμε δοκιμές για την παρέλαση εκτός του σχολείου''.....είμασταν γκρουπαρισμένοι και με βήμα κάναμε το γύρο αυτού του μεγάλου τετραγώνου κάτω από τις εντολές του....κάποια στιγμή εκείνος ξεχάστηκε να δώσει εντολή για στροφή αριστερά και το πρώτο γκρούπ θέλοντας να κάνει πλάκα συνέχισε να κινείται προς τα κάτω,προς την κατεύθυνση της πλατείας....φυσικά δεν πρόφτασαν να κάνουν πολλά μέτρα κι ο γυμναστής όρμισε ουρλιάζοντας και τους άρχισε στις φάπες.....
Οι παρελάσεις του σχολείου ήταν ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο....Θα ξεκινήσω από τη σημαδιακή χρονιά 1977...με την ενός μηνός απεργία των καθηγητών....κάποιοι δεν απεργούσαν φυσικά...κι εμείς πηγαινοερχόμασταν καθημερινά για τα όποια μαθήματα γίνονταν...και βέβαια το σχολείο έπρεπε να εμφανίσει ένα γκρουπ μαθητών στην παρέλαση που είχε πέσει μέσα στην απεργία...
Ο γνωστός γυμναστής με το σακάκι έκανε πραγματικά μεγάλη προσπάθεια να βγάλει ομάδα παιδιών προς παρέλαση,σχεδόν με εθελοντές,ομάδα που περιλάμβανε μαθητές όλων των τάξεων σε ενιαίο σύνολο που μπορεί να μην ξεπερνούσε τα τριάντα άτομα....θυμάμαι ακόμα εκείνη τη συννεφιασμένη μέρα που συγκεντρωθήκαμε στο σχολείο πριν την παρέλαση και κατευθυνθήκαμε ως γκρουπ προς τη Διαδόχου Παύλου....
Οι παρελάσεις πάντα γίνονταν στη Διαδόχου Παύλου με τους επισήμους μπροστά από το γνωστό άγαλμα με τον πεσόντα,πλάι στο παλιό Δημαρχείο...
Xαρακτηριστικό γεγονός ήταν επίσης η αποχή που έγινε για πρώτη φορά στα χρονικά του σχολείου,το 1980,σχολική χρονιά 1979-1980, όπου μαθητές της Γ Λυκείου οδήγησαν όλο το λύκειο σε αποχή,με αίτιο αν θυμάμαι καλά το ότι δεν τους πήγαιναν την πενταήμερη εκδρομή....
Θυμάμαι ακόμα τους λόγους του Ι.Π ,μαθητή της Γ Λυκείου τότε,που μας μάζευε στα σκαλάκια του ανοιχτού κάτω γηπέδου και μας οργάνωνε....(παρεπιπτόντως στα σκαλάκια αυτά εκείνη τη χρονιά μάλλον γυρίστηκε ένα τμήμα του διαφημιστικού κάποιας μάρκας παπουτσιών με συμπρωταγωνιστή,αν μπορεί να ειπωθεί αυτό για διαφημιστικό,έναν Γλυφαδιώτη ,τον Κ.Α,ο οποίος δεν νομίζω πως είχε υπάρξει μαθητής του σχολείου...μάλλον σε ιδιωτικό πήγαινε)
Σημαντικό θέμα επίσης ήταν οι ομάδες του σχολείου...τα χρόνια γύτρω στο 1977-80 υπήρχε μια δυνατή αντρική ομάδα βόλλευ...μετά όμως δεν συνεχίστηκε το θέμα...μετά το μπάσκετ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο....Στη χρονιά μου οι Β.Τ,Ι.Λ,Σ.Π,Ν.Γ και άλλοι είχαν δημιουργήσει ένα πραγματικά δυνατό σύνολο με αγώνες στο Παλαί ντε Σπόρ,με εμψυχωτή έναν γνωστό τύπο του σχολείου τον Ν.Δ.....( Ο Γιάννης Λ., εξακολουθεί και σήμερα να ασχολείται με το σπορ και ήταν παρών στη γιορτή των εβδομήντα χρόνων του σχολείου μαζί και ο επίσης παίκτης εκείνων των ομάδων Βαγγέλης Τ.)
Δεν μπορεί επίσης να παραλειφθεί η παρουσία ιερέων για το μάθημα των θρησκευτικών εκείνη την περίοδο, από 1979 και μετά...Η αλήθεια είναι πως έκαναν ελαστική βαθμολόγηση και ευχάριστο μάθημα...με λίγη βαβούρα....θυμάμαι μια περίπτωση το 1980, όπου γινόταν φασαρία στην αίθουσα και ο ιερέας που μας έκανε μάθημα βρήκε τον ''ενορχηστρωτή''...τότε τον ρώτησε αν μετανοεί δημοσίως....κι αμέσως εκείνος ο συμμαθητής μετανόησε δημοσίως και του φίλησε το προτεταμένο χέρι....μην χάσει και τη βαθμολογία...
Οι θεολόγοι ιερείς εκείνη την περίοδο ήταν δύο...ο πρώτος συμμετείχε στο προαναφερθέν περιστατικό και έχει υπάρξει χαρακτηριστική μορφή της Κάτω Γλυφάδας...ο επόμενος δεν μας ήταν γνωστός εκκλησιαστικά...χαρακτηριστικές φράσεις του...''παλληκάρι'' και ''μπίσνεμάν''...(κατά το businessman)......
Ένα άλλο ωραίο περιστατικό είχε γίνει τη χρονιά 1978-79...εμείς τρίτη Γυμνασίου τότε...ξεχωριστά τμήματα αγοριών-κοριτσιών...εκτός από ένα ,το τελευταίο,που έμπαιναν τα ονόματα που περίσσευαν και τους έβγαινε πάντα μικτό..(τυχεροί)...Το δικό μας τμήμα βρισκόταν σε μια ισόγεια αίθουσα και εκείνη τη χρονιά Φυσική και Χημεία μας έκανε μια φυσιογνώστρια με χαρακτηριστικό παρατσούκλι που καλύτερα να μην το αναφέρω....Κάποια μέρα το μάθημα ήταν για τη φυγόκεντρο δύναμη...και η συγκεκριμένη καθηγήτρια ήθελε να το κάνει παραστατικό...έβγαλε λοιπόν τη ζώνη της ζακέτας της και έδεσε μ αυτήν την τσάντα της,αρχίζοντας να κάνει γύρους σαν σφυροβόλος για να μας δείξει τη φυγόκεντρο...περιττόν να πω πως στην αίθουσα έγινε της ''αρκούδας'',όσο κι αν η καθηγήτρια αυτή δεν σήκωνε το χαβαλέ...(Η συγκεκριμένη καθηγήτρια,προς τιμήν της,ήταν παρούσα στον εορτασμό των εβδομήντα χρόνων του σχολείου,φωτογραφήθηκε με την τάξη,μίλησε μαζί μας και της ξαναθύμησα το γεγονός με την φυγόκεντρο δύναμη...)
Ένα άλλο περιστατικό από εκείνη τη χρονιά,χρονιά που στο Ιράν έριχναν το Σάχη και ερχόταν ο Χομεϊνί,ήταν και αυτό με το αποκρουστικό θέμα ''ροχάλα''...Δυο συγκεκριμένοι συμμαθητές,οι οποίοι είχαν και έντονη ενασχόληση με άθλημα του υγρού στοίβου,είχαν αρχίσει ένα ''χόμπυ''...να ρίχνουν ροχάλες στον τοίχο,πίσω από ένα φοριαμό,στο βάθος της αίθουσας...Δεν άργησε ο τοίχος να γίνει πράσινος από τις ροχάλες και οι δυο τους να γίνουν διάσημοι και παρακινούμενοι από κάποιους να συνεχίσουν το ''άθλημα''...Κάποια μέρα προφανώς κάποιο ''πουλάκι'' σφύριξε στον γνωστό γυμνασιάρχη της περιόδου το περιστατικό και μια μέρα ο ψηλός γυμνασιάρχης εμφανίστηκε ζητώντας να βρει τον υπαίτιο...κάλεσε όσους ήξεραν να βγουν μπροστά και να πουν το όνομα....Και τότε έγινε κάτι το οποίο θυμάμαι ακόμα....άρχισαν να βγαίνουν οι φίλοι των δυο ''αθλητών'' ένας-ένας και να τους ''καρφώνουν'' δημοσίως!!!!!!!!!!!!!!!...και το περίεργο είναι πως οι από τους μη κολλητούς τους δεν τους ''κάρφωσαν''...τους ''κάρφωσαν'' κυρίως οι φίλοι τους...και φυσικά ο γυμνασιάρχης τους έριξε ένα τριήμερο αποβολή...
Μια διαφορετική ''ιστορία'' στη διάρκεια μιας εκδρομής στο Διαμάντι είναι η παρακάτω...(δεν θυμάμαι αν την έχω ξαναναφέρει)....είχαμε πάει στην παραλία από το πρωί και κανένα μισάωρο πριν φύγουμε εμφανίσθει γνωστός καλοφαγάς καθηγητής στο παραλιακό κέντρο που πάντοτε καθόντουσαν οι καθηγητές....προφανώς παράγγειλε κάτι φαγώσιμο και σε ποσότητα...μάλλον θα είχε μέθημα τις τελευταίες ώρες και δεν είχε πληροφορηθεί για την εκδρομή από το πρωί...όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε και σηκώθηκαν και οι καθηγητές,τον άκουσα από μακρυά να μιλάει με συνάδελφό του και η συνομιλία ήταν περίπου η ακόλουθη....''άντε δεν θα σηκωθείς να φύγουμε;;'' ερωτήθηκε ο μερακλής.....'' θα κάτσω πρώτα να φάω αυτά που παράγγειλα και μετά θα έρθω'' ήταν η απάντηση...
Άλλο χαρακτηριστικό περιστατικό της περιόδου από εκδρομή...ο συμμαθητής Γ.Μ έβαλε ένα αυγό στην πλάτη ενός άλλου συμμαθητή,του Μ.Ν,και το έσπασε μέσα από το μπλουζάκι του πριν προλάβει να αντιδράσει....
Ο Μ.Ν είχε τη σωματική διάπλαση να κάνει φασαρία αλλά δεν το έκανε......το γεγονός μετά από λίγο καιρό ξεχάστηκε....
Και μια αναφορά στα αυτοκίνητα των καθηγητών εκείνης της περιόδου....ο γνωστός θεολόγος είχε ένα ιταλικό εξακοσαράκι....ο γυμναστής με τα τραμπολίνα μια ''μπέμπα'' του 1970,λευκή....ο μερακλής φιλόλογος με τους μεζέδες ένα εγγλέζικο 1100 κυβικά....η φυσιογνώστρια με τη...σφυροβολία ένα εγγλέζικο πορτοκαλί μίνι,ίδιο και η φυσικός με τους ...παράγοντες που υπεισέρχονται....ο φυσικός με το εκ νήσου όνομα ενα ιταλικό 1100 κυβικά ...των υπόλοιπων θα τα αναφέρουμε στο μέλλον....
Eδώ θα ήθελα να τοποθετήσω δυo τραγούδια...το ένα για όσους πήγαιναν στο σχολείο από 1967 μέχρι 1972 και τους οποίους δεν γνωρίζω προσωπικά,όμως ως πιτσιρίκι τους έβλεπα να κατεβαίνουν τη σημερινή οδό Παναγούλη.......το τραγούδι γι αυτούς είναι το παρκάτω..
Tο διάλεξα περισσότερο για τον ήχο του,που εκφράζει όλη εκείνη την περίοδο...
Για εμάς τους 1977-1982 θα προτιμούσα το παρακάτω.....
Tο συγκεκριμένο το σνόμπαρα λίγο τότε...το θυμάμαι να παίζει σε φορητό κασετόφωνο που κουβάλαγε συμμαθητής μου σε εκδρομή στο Διαμάντι ,την άνοιξη του 1982....
Αλλά θα ανεβάσω κι άλλο ένα,ειδικά για τους αποφοίτους του 1982...ένα κομμάτι που ακουγόταν πολύ τότε...και μάλιστα είχε ακουστεί στον αποκριάτικο χορό της Γ Λυκείου του 1982,στη ντισκοτέκ ''ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ',μια ντισκοτέκ που είχε φτιαχτεί στο χώρο ενός παλιού χειμερινού σινεμά (νομίζω στο χειμερινό Μαιάμι)....Το κομμάτι είναι από τους Sharp Ties....
Ελπίζω να ανακίνησα κάποιες παλιές μνήμες σε κάποιους και θα επανέλθω...
(Σημείωση....: έχει ανακοινωθεί γιορτή για τις 29 Ιουνίου 2013 το βράδυ. στο σχολείο,για την επέτειο των 70 ετών της ύπαρξής του ,ευρέθη και σχετικό τραγούδι από συμμαθητή...)
Ακολουθώντας τα γεγονότα βρεθήκαμε στο 1ο Λύκειο Γλυφάδας για των εορτασμό των εβδομήντα χρόνων του...
Η οργάνωση άγγιξε το τέλειο.....παιδιά υποδέχονταν τους αποφοίτους και αφού τους κατέγραφαν ,τους έδειχναν και την αίθουσα όπου θα συγκεντρώνονταν οι μαθητές της χρονιάς τους...φιλότιμη προσπάθεια που απαιτούσε πολύμηνο κόπο υποθέτω...
Έπειτα οι περισσότεροι παραμείναμε περιφερόμενοι στο προαύλιο....οι δικοί μου συμμαθητές,του 1982,είχαν και πλακάτ με την ένδειξη απόφοιτοι 1982....
Πραγματικά πήραμε ενέργεια από τον χώρο....η αίσθηση ήταν μοναδική...
Παρόντες πολλοί....ο Φώτης Β, φωτογράφιζε σχεδόν επαγγελματικά (ελπίζω να αναρτηθούν σύντομα οι φωτό.)...η Ντόρα Γ. ...είχε όπως πάντα την ''ενορχήστρωση',είχε φτιάξει το πλακάτ της τάξης του 1982...(καμία άλλη χρονιά δεν είχε αντίστοιχο) και μας έδωσε και αναμνηστικό ένα ποίημά της ,τυπωμένο,εμπνευσμένο από την ημέρα.....ο Πέτρος Π. εξ Αμερικής πρόλαβε το γεγονός,είχαμε και τον Γιάννη τον Λ. γνωστό μπασκετικά από εκείνα τα χρόνια και τώρα ασχολούμενο με τα αυτοκίνητα όπως και ο Νίκος Ζ..,συμμαθητής μου από τα χρόνια του 2ου Δημοτικού..τον Βαγγέλη Τ. επίσης μπασκετικό και ασχολούμενο με σκάφη αναψυχής πλέον...,τον καθηγητή Λάμπη Β.....την Πέγκυ Μ..., την καθηγήτρια Αναστασία Μ....τον ασχολούμενο με διοίκηση μεγάλων επιχειρήσεων Κώστα Σ..,την Βίκυ Τ.,την Δώρα Α..,τον Νίκο Κ..,την Αντωνία Χ...,τον Κίμωνα Α.. και άλλους...Παρούσα και η παλιά μας καθηγήτρια κυρία Σωτ....πραγματική έκπληξη της ημέρας,με εμφάνιση ίδια όπως την ξέραμε...σαν να μην πέρασε μια μέρα....
Κάποα στιγμή πήγαμε και στην άιθουσα που μας είχαν υποδείξει,τη νούμερο 7...όπου και διαπιστώσαμε ανηρτημένα όλα τα ονόματα των αποφοίτων της χρονιάς,τα ονόματα των καθηγητών..ακόμα και αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων που αφορούσαν εκείνη τη χρονιά....καταπληκτική δουλειά...ευχαριστούμε....
Παραθέτω και σχετικά βιντεάκια...οχι ιδιαίτερα καλά σε ανάλυση..αλλά δείχνουν το κλίμα....
Kι ένα τραγούδι αποκλειστικά για τους αποφοίτους του 1982......
Οι απόφοιτοι του 1982 έχουν και σελίδα στο facebook με σκοπό να συναντούνται και απ ότι έχουμε πληροφορηθεί συναντήθηκαν κάποιες φορές το καλοκαίρι του 2014....(υπάρχουν και φωτο από τα γεγονότα,όσοι θέλουν ας τις ψάξουν)....
Κι επειδή το άρθρο συμπληρώνεται....να πούμε πως επισκεφθήκαμε λόγω εκλογών το σχολείο και παλι το χειμώνα του 2015....και μάλιστα τις αίθουσες του κτιρίου που έχει ''πλάτη'' την Αγίου Νικολάου,στον δεύτερο κιόλας όροφο...μεταφερθήκαμε νοερά στο 1978...η σκάλα ίδια και σε μάλλον χειρότερη κατάσταση....οι αίθουσες σαν να τις επισκεπτόμασταν κάποια μέρα του 1978...στη δευτέρα Γυμνασίου...η θέα είχε αλλάξει...περισσότερα κτίρια τριγύρω και πια δεν χάζευες τα αεροπλάνα που πήγαιναν για προσγείωση...είχαν φύγει πια....Δεν μπόρεσα να μπω εύκολα στο κλίμα και στην ενέργεια του χώρου...ήθελε το χρόνο του κι εγώ δεν είχα....Μετά από λίγες μέρες βρήκα όμως ένα τραγουδάκι που συνδύαζε τα παλιά και τα καινούργια ίσως....
Όπως προανέφερα συναντήσεις των αποφοίτων του 1982 γίνονται και όποιος θέλει ας ψάξει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να ενημερωθεί,εμείς δεν θα δώσουμε, για κάποιους λόγους, περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα.
Να σημειώσω πως αν και περίμενα κάποια παλιάς κοπής τζαρτζαρίσματα να μην επαναληφθούν,δυστυχώς ξαναείδα κάτι που θύμισε παλιές ιστορίες και πραγματικά το άφησα να πάει χωρίς να θυμίσω γεγονότα.....η ζωή είναι επανάληψη ίδιων γεγονότων...αλλά το ξεχνάμε.
Πρόσφατα (2018) βρεθήκαμε με κάποιους παλιούς συμμαθητές και είπαμε δυο κουβέντες σε κάποια ταβερνεία,σε περιοχές των νοτίων της Αθήνας....μια χαρά τους είδα....θυμηθήκαμε κάποια από τα παλιά....
Εγώ τελείωσα στις αρχές της δεκαετίας του 1980.Χαρακτηριστικά της περιόδου οι εκδρομές στο Διαμάντι,οι ομάδες του μπάσκετ,οι μετακινήσεις στο Παλαί ντε Σπορ για να υποστηρίξουμε την ομάδα του σχολείου,οι Πανελλήνιες των δύο ετών που ίσχυσαν μόνο 3 χρόνια και ατυχώς μας σημάδεψαν....
Δεν θα αναφερθώ σε πρόσωπα ονομαστικά,ούτε και καθηγητές (κάποιες ομιχλώδεις αναφορές και ως εκεί)....οι αναμνήσεις είναι καλές και δεν θα ήθελα να ανακινήσω αρνητικά γεγονότα που συνυπήρχαν (αν και πρόσφατα κατάλαβα πως τα ''φάουλ'' που έκαναν κάποιοι τότε,συνεχίζουν να τα κάνουν ακόμα και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό...)...
Θα πω κάποια λίγα για την ιστορία του σχολείου..
Το σχολείο λειτουργούσε τη δεκαετία του 1950 (πρόσφατα έμαθα πως έτος ίδρυσης του σχολείου εμφανίζεται το έτος 1943) σαν παράρτημα του γυμνασίου του Παλαιού Φαλήρου σε κτίριο που υπήρχε στη σημερινή οδό διαδόχου Παύλου στην παραλία,κοντά στο σημείο όπου το τραμ στρίβει προς το κέντρο της Γλυφάδας...Κάποια στιγμή το κτίριο θα γινόταν πολυκατοικία και το σχολείο μεταφέρθηκε στα παλιά μαγειρεία του στρατοπέδου που βρισκόταν στο σημερινό Γκολφ..(ο Άγιιος Δημήτριος,το εκκλησάκι του Γκολφ,αποτελούσε εκκλησάκι του συγκεκριμένου στρατοπέδου)..
Τα μαγειρεία που βρίσκονταν κοντά στο σημερινό αμαξοστάσιο και το γήπεδο μπάσκετ της οδού Παναγούλη,τροποποιήθηκαν και λειτούργησαν σαν σχολείο μέχρι το 1976 οπότε ολοκληρώθηκε η κατασκευή του σημερινού σχολείου...Βέβαια τα εγκαίνια έγιναν κάποια στιγμή την περίοδο 1978-79...με παρουσία του τότε υπουργού Παιδείας...θυμάμαι εκείνο το απόγευμα...ίσως ήταν Σαββάτο...ακόμα τότε το Σαββάτο είχαμε σχολείο και εκείνο ειδικά είχαμε ένα είδος υποχρέωσης να πάμε και για την σχετική τελετή....(συνήθως εκείνα τα σαββατιάτικα απογεύματα της περιόδου 78-79 η πλειοψηφία των αγοριών μαζευόταν στο σινεμά Άννα Ντορ κι έβλεπε ταινίες,προφανώς κάνοντας τρελλό χαβαλέ απ'ότι μάθαινα,μιας κι εγώ δεν ακολουθούσα...)
Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό,να βλέπω τα παιδιά του σχολείου να σχολάνε και να κατηφορίζουν πλάι στο Γκολφ την οδό Παναγούλη...(o Αλέκος Παναγούλης υπήρξε μαθητής του σχολείου)....εγώ αργότερα πήγα εξ αρχής στο νέο κτίριο το οποίο δεν είχε μεταλλική μάντρα αρχικά, ενώ το κλειστό γυμναστήριο το θυμάμαι ακόμα τεράστιο γιαπί το 1976 το Σεπτέμβριο,γιαπί στο οποίο γινόταν της κακομοίρας στα διαλλείματα,πολλοί έκαναν ποδήλατο εκεί!!!..άλλοι πέταγαν σκόνες και μπάζα ο ένας στον άλλο...(χαρακτηριστική φιγούρα εκείνης της αρχικής περιόδου ήταν ένας ανάπηρος που πουλούσε σάντουιτς έξω από τη μάντρα του σχολείου...)
Υπάρχουν μνήμες από έναν χαρακτηριστικό θεολόγο εκείνων των χρόνων....που μας έβαζε να τραγουδάμε δικής του έμπνευσης ύμνους....που δεχόταν επιθέσεις με στραγάλια στον πίνακα και απίθανο χαβαλέ με αποτέλεσμα να πιάνει ένα ένα τα παιδιά και να ρωτάει..''παιδάκι μου πιστεύεις;;;;'' ''ναι'' του απαντούσε το παιδί..''από που ακούστηκε ο θόρυβος;;;'' ρωτούσε....''από πίσω κύριε'' ήταν η απάντηση....και η ιστορία συνεχιζόταν μέχρι που ο ''από πίσω''ήταν κάποιος από τους στιγματισμένους...και τότε έπεφτε λίγη αρκουδιάρικη καρπαζιά και έξοδος προς τιμωρία από την τάξη...(Λεγόταν πως κάποιοι είχαν μεταφέρει το αυτοκίνητο του συγκεκριμένου καθηγητή σε άλλη θέση από αυτήν που το είχε παρκάρει,για να τον τρομάξουν..)
Πρόλαβα και την επονομαζόμενη ''κότα''...τη φιλόλογο με το περίεργο περπάτημα...που τελικά ήταν από τις καλύτερες στη βαθμολόγηση και στη βοήθεια των αδυνάτων...θυμάμαι χαρακτηριστικά τις εξετάσεις το καλοκαίρι του 1978...γράφαμε Γεωγραφία και εκείνη επιτηρούσε...εγώ είχα κόλλημα να βγαίνω από τους τελευταίους για να είμαι σίγουρος πως έγραψα ό,τι ήξερα...εκείνη τη μέρα είχα μείνει προτελευταίος...στην αίθουσα ήταν άλλο ένα παιδί που σήμερα δουλεύει σε έναν Δήμο και η ''κότα''....Ετοιμάστηκα να δώσω την κόλλα...και εκείνη έκανε το απρόβλεπτο....μου ζήτησε να τον βοηθήσω μιας και ο συγκεκριμένος ήταν μάλλον άσχετος και δεν είχε γράψει σχεδόν τίποτα...και όντως του είπα κάποια πράγματα....στην πραγματικότητα είχα ενοχληθεί από το γεγονός...όμως τα χρόνια που πέρασαν με έκαναν να δεχτώ πως τελικά ήταν κάτι αποδεκτό συμπαντικά...όχι με την ένοια του ανταγωνισμού που διδασκόμασταν,αλλά με την ανθρώπινη ένοια....
Θυμάμαι και τον γνωστότατο ξανθό γυμναστή που μας είχε ξεπατώσει στις τούμπες,στα άλματα στον ίππο και στα λοιπά...ήταν βλέπετε εποχή εμπνευσμένη από την Κομανέτσι....( ο συγκεκριμένος με είχε φιλοδωρήσει δυο φάπες όταν νόμισε πως εγώ κι ο διπλανός μου,της πρώτης σειράς,είχαμε ξεκινήσει πριν δώσει το σύνθημα κατά την επιστροφή από μια εκδρομή στο Διαμάντι το 1977...βέβαια στη διαδρομή ήρθε κοντά και προσπάθησε να ''σβήσει'' το γεγονός,πιθανολογώ φοβούμενος για διαμαρτυρίες μας...)
Μια άλλη ''ωραία εμπειρία!!!''...ήταν με τον δεύτερο γυμναστή του σχολείου....αυτόν που έκανε συνήθως γυμναστική φορώντας σακάκι....Το γεγονός διαδραματίστηκε στο τεράστιο οικόπεδο κάτω από το σχολείο,εκεί που έγινε το σημερινό γήπεδο με το στοίβο..(αυτό ξεκίνησε να φτιάχνεται περί το 1983..)....πρέπει να ήταν 1980....και κάναμε δοκιμές για την παρέλαση εκτός του σχολείου''.....είμασταν γκρουπαρισμένοι και με βήμα κάναμε το γύρο αυτού του μεγάλου τετραγώνου κάτω από τις εντολές του....κάποια στιγμή εκείνος ξεχάστηκε να δώσει εντολή για στροφή αριστερά και το πρώτο γκρούπ θέλοντας να κάνει πλάκα συνέχισε να κινείται προς τα κάτω,προς την κατεύθυνση της πλατείας....φυσικά δεν πρόφτασαν να κάνουν πολλά μέτρα κι ο γυμναστής όρμισε ουρλιάζοντας και τους άρχισε στις φάπες.....
Οι παρελάσεις του σχολείου ήταν ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο....Θα ξεκινήσω από τη σημαδιακή χρονιά 1977...με την ενός μηνός απεργία των καθηγητών....κάποιοι δεν απεργούσαν φυσικά...κι εμείς πηγαινοερχόμασταν καθημερινά για τα όποια μαθήματα γίνονταν...και βέβαια το σχολείο έπρεπε να εμφανίσει ένα γκρουπ μαθητών στην παρέλαση που είχε πέσει μέσα στην απεργία...
Ο γνωστός γυμναστής με το σακάκι έκανε πραγματικά μεγάλη προσπάθεια να βγάλει ομάδα παιδιών προς παρέλαση,σχεδόν με εθελοντές,ομάδα που περιλάμβανε μαθητές όλων των τάξεων σε ενιαίο σύνολο που μπορεί να μην ξεπερνούσε τα τριάντα άτομα....θυμάμαι ακόμα εκείνη τη συννεφιασμένη μέρα που συγκεντρωθήκαμε στο σχολείο πριν την παρέλαση και κατευθυνθήκαμε ως γκρουπ προς τη Διαδόχου Παύλου....
Οι παρελάσεις πάντα γίνονταν στη Διαδόχου Παύλου με τους επισήμους μπροστά από το γνωστό άγαλμα με τον πεσόντα,πλάι στο παλιό Δημαρχείο...
Xαρακτηριστικό γεγονός ήταν επίσης η αποχή που έγινε για πρώτη φορά στα χρονικά του σχολείου,το 1980,σχολική χρονιά 1979-1980, όπου μαθητές της Γ Λυκείου οδήγησαν όλο το λύκειο σε αποχή,με αίτιο αν θυμάμαι καλά το ότι δεν τους πήγαιναν την πενταήμερη εκδρομή....
Θυμάμαι ακόμα τους λόγους του Ι.Π ,μαθητή της Γ Λυκείου τότε,που μας μάζευε στα σκαλάκια του ανοιχτού κάτω γηπέδου και μας οργάνωνε....(παρεπιπτόντως στα σκαλάκια αυτά εκείνη τη χρονιά μάλλον γυρίστηκε ένα τμήμα του διαφημιστικού κάποιας μάρκας παπουτσιών με συμπρωταγωνιστή,αν μπορεί να ειπωθεί αυτό για διαφημιστικό,έναν Γλυφαδιώτη ,τον Κ.Α,ο οποίος δεν νομίζω πως είχε υπάρξει μαθητής του σχολείου...μάλλον σε ιδιωτικό πήγαινε)
Σημαντικό θέμα επίσης ήταν οι ομάδες του σχολείου...τα χρόνια γύτρω στο 1977-80 υπήρχε μια δυνατή αντρική ομάδα βόλλευ...μετά όμως δεν συνεχίστηκε το θέμα...μετά το μπάσκετ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο....Στη χρονιά μου οι Β.Τ,Ι.Λ,Σ.Π,Ν.Γ και άλλοι είχαν δημιουργήσει ένα πραγματικά δυνατό σύνολο με αγώνες στο Παλαί ντε Σπόρ,με εμψυχωτή έναν γνωστό τύπο του σχολείου τον Ν.Δ.....( Ο Γιάννης Λ., εξακολουθεί και σήμερα να ασχολείται με το σπορ και ήταν παρών στη γιορτή των εβδομήντα χρόνων του σχολείου μαζί και ο επίσης παίκτης εκείνων των ομάδων Βαγγέλης Τ.)
Δεν μπορεί επίσης να παραλειφθεί η παρουσία ιερέων για το μάθημα των θρησκευτικών εκείνη την περίοδο, από 1979 και μετά...Η αλήθεια είναι πως έκαναν ελαστική βαθμολόγηση και ευχάριστο μάθημα...με λίγη βαβούρα....θυμάμαι μια περίπτωση το 1980, όπου γινόταν φασαρία στην αίθουσα και ο ιερέας που μας έκανε μάθημα βρήκε τον ''ενορχηστρωτή''...τότε τον ρώτησε αν μετανοεί δημοσίως....κι αμέσως εκείνος ο συμμαθητής μετανόησε δημοσίως και του φίλησε το προτεταμένο χέρι....μην χάσει και τη βαθμολογία...
Οι θεολόγοι ιερείς εκείνη την περίοδο ήταν δύο...ο πρώτος συμμετείχε στο προαναφερθέν περιστατικό και έχει υπάρξει χαρακτηριστική μορφή της Κάτω Γλυφάδας...ο επόμενος δεν μας ήταν γνωστός εκκλησιαστικά...χαρακτηριστικές φράσεις του...''παλληκάρι'' και ''μπίσνεμάν''...(κατά το businessman)......
Ένα άλλο ωραίο περιστατικό είχε γίνει τη χρονιά 1978-79...εμείς τρίτη Γυμνασίου τότε...ξεχωριστά τμήματα αγοριών-κοριτσιών...εκτός από ένα ,το τελευταίο,που έμπαιναν τα ονόματα που περίσσευαν και τους έβγαινε πάντα μικτό..(τυχεροί)...Το δικό μας τμήμα βρισκόταν σε μια ισόγεια αίθουσα και εκείνη τη χρονιά Φυσική και Χημεία μας έκανε μια φυσιογνώστρια με χαρακτηριστικό παρατσούκλι που καλύτερα να μην το αναφέρω....Κάποια μέρα το μάθημα ήταν για τη φυγόκεντρο δύναμη...και η συγκεκριμένη καθηγήτρια ήθελε να το κάνει παραστατικό...έβγαλε λοιπόν τη ζώνη της ζακέτας της και έδεσε μ αυτήν την τσάντα της,αρχίζοντας να κάνει γύρους σαν σφυροβόλος για να μας δείξει τη φυγόκεντρο...περιττόν να πω πως στην αίθουσα έγινε της ''αρκούδας'',όσο κι αν η καθηγήτρια αυτή δεν σήκωνε το χαβαλέ...(Η συγκεκριμένη καθηγήτρια,προς τιμήν της,ήταν παρούσα στον εορτασμό των εβδομήντα χρόνων του σχολείου,φωτογραφήθηκε με την τάξη,μίλησε μαζί μας και της ξαναθύμησα το γεγονός με την φυγόκεντρο δύναμη...)
Ένα άλλο περιστατικό από εκείνη τη χρονιά,χρονιά που στο Ιράν έριχναν το Σάχη και ερχόταν ο Χομεϊνί,ήταν και αυτό με το αποκρουστικό θέμα ''ροχάλα''...Δυο συγκεκριμένοι συμμαθητές,οι οποίοι είχαν και έντονη ενασχόληση με άθλημα του υγρού στοίβου,είχαν αρχίσει ένα ''χόμπυ''...να ρίχνουν ροχάλες στον τοίχο,πίσω από ένα φοριαμό,στο βάθος της αίθουσας...Δεν άργησε ο τοίχος να γίνει πράσινος από τις ροχάλες και οι δυο τους να γίνουν διάσημοι και παρακινούμενοι από κάποιους να συνεχίσουν το ''άθλημα''...Κάποια μέρα προφανώς κάποιο ''πουλάκι'' σφύριξε στον γνωστό γυμνασιάρχη της περιόδου το περιστατικό και μια μέρα ο ψηλός γυμνασιάρχης εμφανίστηκε ζητώντας να βρει τον υπαίτιο...κάλεσε όσους ήξεραν να βγουν μπροστά και να πουν το όνομα....Και τότε έγινε κάτι το οποίο θυμάμαι ακόμα....άρχισαν να βγαίνουν οι φίλοι των δυο ''αθλητών'' ένας-ένας και να τους ''καρφώνουν'' δημοσίως!!!!!!!!!!!!!!!...και το περίεργο είναι πως οι από τους μη κολλητούς τους δεν τους ''κάρφωσαν''...τους ''κάρφωσαν'' κυρίως οι φίλοι τους...και φυσικά ο γυμνασιάρχης τους έριξε ένα τριήμερο αποβολή...
Μια διαφορετική ''ιστορία'' στη διάρκεια μιας εκδρομής στο Διαμάντι είναι η παρακάτω...(δεν θυμάμαι αν την έχω ξαναναφέρει)....είχαμε πάει στην παραλία από το πρωί και κανένα μισάωρο πριν φύγουμε εμφανίσθει γνωστός καλοφαγάς καθηγητής στο παραλιακό κέντρο που πάντοτε καθόντουσαν οι καθηγητές....προφανώς παράγγειλε κάτι φαγώσιμο και σε ποσότητα...μάλλον θα είχε μέθημα τις τελευταίες ώρες και δεν είχε πληροφορηθεί για την εκδρομή από το πρωί...όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε και σηκώθηκαν και οι καθηγητές,τον άκουσα από μακρυά να μιλάει με συνάδελφό του και η συνομιλία ήταν περίπου η ακόλουθη....''άντε δεν θα σηκωθείς να φύγουμε;;'' ερωτήθηκε ο μερακλής.....'' θα κάτσω πρώτα να φάω αυτά που παράγγειλα και μετά θα έρθω'' ήταν η απάντηση...
Άλλο χαρακτηριστικό περιστατικό της περιόδου από εκδρομή...ο συμμαθητής Γ.Μ έβαλε ένα αυγό στην πλάτη ενός άλλου συμμαθητή,του Μ.Ν,και το έσπασε μέσα από το μπλουζάκι του πριν προλάβει να αντιδράσει....
Ο Μ.Ν είχε τη σωματική διάπλαση να κάνει φασαρία αλλά δεν το έκανε......το γεγονός μετά από λίγο καιρό ξεχάστηκε....
Και μια αναφορά στα αυτοκίνητα των καθηγητών εκείνης της περιόδου....ο γνωστός θεολόγος είχε ένα ιταλικό εξακοσαράκι....ο γυμναστής με τα τραμπολίνα μια ''μπέμπα'' του 1970,λευκή....ο μερακλής φιλόλογος με τους μεζέδες ένα εγγλέζικο 1100 κυβικά....η φυσιογνώστρια με τη...σφυροβολία ένα εγγλέζικο πορτοκαλί μίνι,ίδιο και η φυσικός με τους ...παράγοντες που υπεισέρχονται....ο φυσικός με το εκ νήσου όνομα ενα ιταλικό 1100 κυβικά ...των υπόλοιπων θα τα αναφέρουμε στο μέλλον....
Eδώ θα ήθελα να τοποθετήσω δυo τραγούδια...το ένα για όσους πήγαιναν στο σχολείο από 1967 μέχρι 1972 και τους οποίους δεν γνωρίζω προσωπικά,όμως ως πιτσιρίκι τους έβλεπα να κατεβαίνουν τη σημερινή οδό Παναγούλη.......το τραγούδι γι αυτούς είναι το παρκάτω..
Tο διάλεξα περισσότερο για τον ήχο του,που εκφράζει όλη εκείνη την περίοδο...
Για εμάς τους 1977-1982 θα προτιμούσα το παρακάτω.....
Tο συγκεκριμένο το σνόμπαρα λίγο τότε...το θυμάμαι να παίζει σε φορητό κασετόφωνο που κουβάλαγε συμμαθητής μου σε εκδρομή στο Διαμάντι ,την άνοιξη του 1982....
Αλλά θα ανεβάσω κι άλλο ένα,ειδικά για τους αποφοίτους του 1982...ένα κομμάτι που ακουγόταν πολύ τότε...και μάλιστα είχε ακουστεί στον αποκριάτικο χορό της Γ Λυκείου του 1982,στη ντισκοτέκ ''ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ',μια ντισκοτέκ που είχε φτιαχτεί στο χώρο ενός παλιού χειμερινού σινεμά (νομίζω στο χειμερινό Μαιάμι)....Το κομμάτι είναι από τους Sharp Ties....
Ελπίζω να ανακίνησα κάποιες παλιές μνήμες σε κάποιους και θα επανέλθω...
(Σημείωση....: έχει ανακοινωθεί γιορτή για τις 29 Ιουνίου 2013 το βράδυ. στο σχολείο,για την επέτειο των 70 ετών της ύπαρξής του ,ευρέθη και σχετικό τραγούδι από συμμαθητή...)
Ακολουθώντας τα γεγονότα βρεθήκαμε στο 1ο Λύκειο Γλυφάδας για των εορτασμό των εβδομήντα χρόνων του...
Η οργάνωση άγγιξε το τέλειο.....παιδιά υποδέχονταν τους αποφοίτους και αφού τους κατέγραφαν ,τους έδειχναν και την αίθουσα όπου θα συγκεντρώνονταν οι μαθητές της χρονιάς τους...φιλότιμη προσπάθεια που απαιτούσε πολύμηνο κόπο υποθέτω...
Έπειτα οι περισσότεροι παραμείναμε περιφερόμενοι στο προαύλιο....οι δικοί μου συμμαθητές,του 1982,είχαν και πλακάτ με την ένδειξη απόφοιτοι 1982....
Πραγματικά πήραμε ενέργεια από τον χώρο....η αίσθηση ήταν μοναδική...
Παρόντες πολλοί....ο Φώτης Β, φωτογράφιζε σχεδόν επαγγελματικά (ελπίζω να αναρτηθούν σύντομα οι φωτό.)...η Ντόρα Γ. ...είχε όπως πάντα την ''ενορχήστρωση',είχε φτιάξει το πλακάτ της τάξης του 1982...(καμία άλλη χρονιά δεν είχε αντίστοιχο) και μας έδωσε και αναμνηστικό ένα ποίημά της ,τυπωμένο,εμπνευσμένο από την ημέρα.....ο Πέτρος Π. εξ Αμερικής πρόλαβε το γεγονός,είχαμε και τον Γιάννη τον Λ. γνωστό μπασκετικά από εκείνα τα χρόνια και τώρα ασχολούμενο με τα αυτοκίνητα όπως και ο Νίκος Ζ..,συμμαθητής μου από τα χρόνια του 2ου Δημοτικού..τον Βαγγέλη Τ. επίσης μπασκετικό και ασχολούμενο με σκάφη αναψυχής πλέον...,τον καθηγητή Λάμπη Β.....την Πέγκυ Μ..., την καθηγήτρια Αναστασία Μ....τον ασχολούμενο με διοίκηση μεγάλων επιχειρήσεων Κώστα Σ..,την Βίκυ Τ.,την Δώρα Α..,τον Νίκο Κ..,την Αντωνία Χ...,τον Κίμωνα Α.. και άλλους...Παρούσα και η παλιά μας καθηγήτρια κυρία Σωτ....πραγματική έκπληξη της ημέρας,με εμφάνιση ίδια όπως την ξέραμε...σαν να μην πέρασε μια μέρα....
Κάποα στιγμή πήγαμε και στην άιθουσα που μας είχαν υποδείξει,τη νούμερο 7...όπου και διαπιστώσαμε ανηρτημένα όλα τα ονόματα των αποφοίτων της χρονιάς,τα ονόματα των καθηγητών..ακόμα και αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων που αφορούσαν εκείνη τη χρονιά....καταπληκτική δουλειά...ευχαριστούμε....
Παραθέτω και σχετικά βιντεάκια...οχι ιδιαίτερα καλά σε ανάλυση..αλλά δείχνουν το κλίμα....
Kι ένα τραγούδι αποκλειστικά για τους αποφοίτους του 1982......
Οι απόφοιτοι του 1982 έχουν και σελίδα στο facebook με σκοπό να συναντούνται και απ ότι έχουμε πληροφορηθεί συναντήθηκαν κάποιες φορές το καλοκαίρι του 2014....(υπάρχουν και φωτο από τα γεγονότα,όσοι θέλουν ας τις ψάξουν)....
Κι επειδή το άρθρο συμπληρώνεται....να πούμε πως επισκεφθήκαμε λόγω εκλογών το σχολείο και παλι το χειμώνα του 2015....και μάλιστα τις αίθουσες του κτιρίου που έχει ''πλάτη'' την Αγίου Νικολάου,στον δεύτερο κιόλας όροφο...μεταφερθήκαμε νοερά στο 1978...η σκάλα ίδια και σε μάλλον χειρότερη κατάσταση....οι αίθουσες σαν να τις επισκεπτόμασταν κάποια μέρα του 1978...στη δευτέρα Γυμνασίου...η θέα είχε αλλάξει...περισσότερα κτίρια τριγύρω και πια δεν χάζευες τα αεροπλάνα που πήγαιναν για προσγείωση...είχαν φύγει πια....Δεν μπόρεσα να μπω εύκολα στο κλίμα και στην ενέργεια του χώρου...ήθελε το χρόνο του κι εγώ δεν είχα....Μετά από λίγες μέρες βρήκα όμως ένα τραγουδάκι που συνδύαζε τα παλιά και τα καινούργια ίσως....
Όπως προανέφερα συναντήσεις των αποφοίτων του 1982 γίνονται και όποιος θέλει ας ψάξει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να ενημερωθεί,εμείς δεν θα δώσουμε, για κάποιους λόγους, περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα.
Να σημειώσω πως αν και περίμενα κάποια παλιάς κοπής τζαρτζαρίσματα να μην επαναληφθούν,δυστυχώς ξαναείδα κάτι που θύμισε παλιές ιστορίες και πραγματικά το άφησα να πάει χωρίς να θυμίσω γεγονότα.....η ζωή είναι επανάληψη ίδιων γεγονότων...αλλά το ξεχνάμε.
Πρόσφατα (2018) βρεθήκαμε με κάποιους παλιούς συμμαθητές και είπαμε δυο κουβέντες σε κάποια ταβερνεία,σε περιοχές των νοτίων της Αθήνας....μια χαρά τους είδα....θυμηθήκαμε κάποια από τα παλιά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου