H ΓΛΥΦΑΔΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΖΗΣΑΜΕ...ΚΑΠΟΤΕ...

1976...2ο Δημοτικό...ναι...αυτό το κατεστραμένο κτίριο απέναντι από την Παναγίτσα στην παλιά Βουλιαγμένης....κι εμείς στην έκτη δημοτικού...τιε Κυριακές εγώ και κάποιοι άλλοι πηγαίναμε και ψέλναμε στην χορωδία του κυρίου Τάκη Β. στην Παναγίτσα....το σχολείο μας ήταν μισές μέρες πρωί-μισές απόγευμα...αλλά δεν μας πολυπείραζε...είχαμε συνηθίσει...εκείνα τα μαγικά απογεύματα της άνοιξης τα θυμάμαι ακόμα...κατέβαινα μετά το σχολείο την οδό Βάου πριν την ονομάσουν Β.Τσιτσάνη....ο ήλιος είχε μια γλύκα ατελείωτη και η ησυχία του δρόμου μαζί με τα αεροπλάνα που προσγειώνονταν μου ολοκλήρωναν την εκπληκτική εικόνα...
Πολλά πρωινά έπαιρνα το ποδήλατο και βόλταρα στους γύρω δρόμους και κάποιες φορές φτιάχναμε σπιτάκια πάνω σε πεύκα στα πρώτα οικόπεδα της Ορλώφ που ήταν άκτιστα...(κανείς δεν θυμάται προφανώς)....
Κοντά στις απόκρηες η συμμαθήτρα Δώρα Α. είχε κάνει το καθιερωμένο πάρτυ της και τα κοριτσάκια έδιναν ρέστα χορεύοντας τα τραγούδια της Τίνα Τσαρλς..εμείς αντιθέτως είμασταν πιο μαζεμένοι εκτος από τον Στέλιο Κ. που κι αυτός έλιωνε πίστες...
Όταν τελειώσαμε το σχολείο εκείνη τη χρονιά ,δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στο Γυμνάσιο...στήθηκα στην ουρά για να καταθέσω τα χαρτιά...έγραψα έναν μέσο όρο 16 και πέρασα μαζί με τους περισσότερους συμμαθητές του Δημοτικού...
Εν τω μεταξύ η δική μας παρέα παιδιών εξακολουθούσε να παίζει στους δρόμους γύρω από το γκόλφ...για γηπεδάκι είχαμε ένα σχεδόν ερηπωμένο οίκημα με πέτρινη μάντρα που σήμερα  μάλλον είναι πολυκατοικία....το κτίριο που βρισκόταν εκεί μάλλον είχε χρησιμοποιηθεί από τους Γερμανούς στην κατοχή...ενώ ο μεγάλος ακάλυπτος χώρος με το χώμα ήταν το γήπεδό μας...κι εγώ σχεδόν πάντα έπαιζα τερματοφύλακας...μια θέση που οι περισσότεροι την απέφευγαν...όμως τελικά ήταν η πιο΄''εγκεφαλική''...
Το καλοκαίρι το παιρνάγαμε παίζοντας,κάνοντας βόλτες με ποδήλατα και μπάνια στη θάλασσα αλλά και στην πισίνα του φίλου μας Γρηγόρη Μ. που προς τιμην και των δικών του ήταν πάντα ανοικτή για όλη την παρέα.....
Θυμάμαι ακόμα μια πλάκα που είχαμε κάνει με ιδέα του Γρηγόρη στον φίλο Γιώργο Κ. στο τελείωμα κάποιου από εκείνα τα καλοκαίρια....
Ο Γρηγόρης πόνταρε στο ότι όλοι θα έψαχναν για ένα εικοσάρικο μεταλλικό από τα παλιά πού τάχα θα είχε χάσει στο γκαζόν γύρω από την πισίνα....Όλο του το σκεπτικό απέβλεπε στο να αποκαλυφθεί τελικά πως ο Γιώργος δεν ήξερε να κολυμπάει κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν έπεφτε στην πισίνα κι όχι τα άλλα που προφασιζόταν...
Έτσι άρχισε η αναζήτηση του εικοσάρικου γύρω από την πισίνα...κι όταν ο Γιώργος είχε πλησιάσει αρκετά στην άκρη της πισίνας ο Γρηγόρης του έδωσε μια σπρωξιά και τον έστειλε στα θολά νερά μιας και ήταν τέλος Σεπτέμβρη και δεν την συντηρούσαν αφού θα την άδειαζαν σε λίγες μέρες....
Ο Γιώργος έπαθε την πλάκα του...προσπαθούσε να κρατηθεί από τα πλακάκια..να επιπλεύσει..και οι άλλοι μάλλον γελούσαν εκτός από τον Γρηγόρη που έσπευσε να τον βγάλει έξω...
Έπειτα ο Γιώργος έβγαλε τα ρούχα του και ο Γρηγόρης του τα στέγνωσε στο στεγνωτήριο...ευτυχώς η μάνα του έλειπε αλλιώς θα γινόταν θρήνος....και το επεισόδιο έλειξε εκεί.....
Εκείνα τα καλοκαίρια γύρω στο 1976,τα μεσημέρια,πήγαινα στο σπίτι του Γιωργου Κ.,ένα μικρο σπιτάκι,ισόγειο και βλέπαμε μαζί ''Αντίζηλους'' στην τηλεόραση...ο Γιώργος είχε και μανία με τα αεροβόλα κι όλο έκανε σκοποβολή ή σκότωνε τίποτα σπουργίτια και ψαρόνια κι η μάνα του τα μαγείρευε ....
Εκείνη την περίοδο έμεναν και αρκετοί Αμερικάνοι της βάσης στην περιοχή....τα Αμερικανάκια ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση...θυμάμαι κάτι όμορφες πιτσιρίκες που είχαν νοικιάσει το διπλανό μας σπίτι,όπως θυμάμαι και μια παρέα αγοριών που μάλωνε με φίλους μου και κάποιες φορές ένα Αμερικανάκι με το προσωνύμιο ''μπογιατζής'',είχε ρίξει κάτι ψιλές σε κάποιον δικό μας που το έπαιζε και αρχηγός....
Στην περιοχή κοντά στα σύρματα του γκολφ,εκεί που τώρα υπάρχει δρόμος,πηγαίναμε και παίζαμε κουκουναροπόλεμο συχνά...με μια σιωπηλή συμφωνία να μην χρησιμοποιούμε κλειστά κουκουνάρια...Ακόμα θυμάμαι τον Γρηγόρη Μ. να φωνάζει time out,λέξη άγνωστη τότε,όταν η ομάδα του έχανε κατά κράτος και μαζί με τις ανοιγμένες κουκουνάρες του έρχονταν κατακέφαλα ίσως και κάποιες κλειστές.....
Από εκείνη την περίοδο είναι εμπνευσμένο και το παρακάτω τραγούδι...

Στην πλατεία φυσικά τα μαγαζιά ήταν λίγα...Ο φούρνος του Πάκου απέναντι άπό τον Άγιο Κωνσταντίνο...το φαρμακείο απέναντι...δίπλα ένα μαγαζί με τουριστικά...πιο πέρα η ταβέρνα του Τρακάδα....μετά ένα ξενοδοχείο...ξέχασα και το ξενοδοχείο Gripsholm όπου τώρα είναι το πολυκατάστημα Public....ένα στενό πριν την μπιφτεκούπολη ήταν το μπακαλικο και μετέπειτα self service του Ίσαρη...ένα γαλακτοπωλείο...ένα μαγαζί με παιχνίδια και δίσκους....ένα φροντιστήριο...ένα χρωματοπωλείο....και φυσικά το επόμενο στενό ήταν η μπιφτεκούπολη με τις ταβέρνες τουλάχιστον από το 1971 που θυμάμαι εγώ...στη γωνία πάντα η Εμπορική τράπεζα...δίπλα ο φούρνος του Μπέτικα και δίπλα το μπακάλικο του Δούκα...απέναντι φαρμακείο και στο στενό ο Τάσος με τις τυρόπιτες ....το Dominion με τα παιχνίδια....και μερικά μπαρ και καταστήματα ρο΄΄υχων ενώ στην πάνω γωνία ήταν το σούπερ μάρκετ Σταυρίδης....
Από την κάτω μεριά της πλατείας ήταν το ζαχαροπλαστείο Ήβη όπου τρώγαμε απίθανα παρφέ παγωτά τα καλοκαίρια...δίπλα ένα φαρμακείο...μετά ένα φωτογραφείο και η Τούλα με τα είδη σπιτιού...πιο δίπλα ένα σινεμά...ίσως το Κογκό...μετά πιο δίπλα έγινε ο φούρνος Ποσειδώνιον...ύστερα ένα χρωματοπωλείο και το κρεοπωλείο του Σπάθα....
Αυτά τα μαγαζιά αποτέλεσαν χονδρικά τον εμπορικό κορμό της Γλυφάδας στα τέλη της δεκαετίας του 60 με αρχές δεκαετίας του 70...όμως η ανάπτυξη υπήρξε έκτοτε ραγδαία...και ουσιαστικά εμείς ζήσαμε εντονότερα τη νεότερη κατάσταση με τα πολλά μαγαζιά...όσο κι αν εκείνη η παλιά μορφή της Γλυφάδας είναι βαθειά χαραγμένη στις μνήμες μας...
Αυτά προς το παρόν και θα συνεχίσω το αρθράκι σύντομα ..μέχρι να θεωρήσω ότι ολοκληρώθηκε...