ΟΤΑΝ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ''ΚΟΜΠΟ''

Η ανθρωπότητα έχει ζήσει πολλές φορές καταστροφές,μεταβολές και άλλα σημαντικά περιστατικά τα οποία έγιναν σε τοπικό ή συνολικό επίπεδο ως προς τη γεωγραφική τους εμφάνιση.Οι χρόνοι τέλεσης αυτών των γεγονότων είναι σίγουρα πως έχουν συμπαντικά μαθηματική αλληλουχία και πως μια αναλυσή τους θα οδηγούσε σε συμπεράσματα που θα προέβλεπαν σχεδόν και επόμενα γεγονότα....εδώ υπάρχει η καθαρά μαθηματική αντίληψη και η συναισθηματική,η διαισθητική...και νομίζω πως αυτές οι δύο αντιλήψεις πάντα ταυτίζονται...
Μετά από τις καταστροφές και τις μεταβολές ο κόσμος ξαναβάζει τα κεφάλια μέσα,ταπεινώνεται και ξαναρχίζει την χαμηλών τόνων προσπάθεια...ύστερα ξανάρχεται η φάση ευμάρειας...η αμαρτία...ο εγωισμός...η αλαζονεία...κι έπειτα ο ιστορικός χρόνος βρίσκει τον κόμπο στο χτένι...βρίσκεται η κατάλληλη στιγμή για το ταρακούνημα...και πάλι ο κύκλος ξαναρχίζει...και δυστυχώς η σημερινή εποχή μοιάζει με έναν τέτοιο κόμπο στο χτένι και μάλιστα από αυτούς που οδηγούν σε ευρύτερες γεωγραφικά,μεταβολές και αναστατώσεις...η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη τέτοια...εξάλλου ο πολιτισμός επαναλαμβάνεται και όσο υψηλότερα φτάνει,τόσο ευκολότερα αποδομείται χωρίς να αφήσει ίχνη...παράδειγμα η μυθική αλλά πραγματική διαμάχη Ελλήνων - Ατλάντων...δυο πολιτισμών που είχαν προφανώς φτάσει σε υψηλά επίπεδα και εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη εκείνης της φάσης τους...απλά ο ελληνισμός που νίκησε τότε ξαναόρθωσε ανάστημα στους πρώτους ιστορικούς χρόνους στήνοντας ακριβώς μνημεία εκείνης της νίκης που υπήρχε στο γονιδίωμα των απογόνων...φυσικά τα μνημεία κατασκευάσθηκαν με υλικά ενός πολιτισμού υποδεέστερου τεχνολογικά από αυτόν της περιόδου της διαμάχης Ελλήνων-Ατλάντων και γι αυτό άντεξαν στο χρόνο...η πέτρα και το μάρμαρο ζούν περισσότερο από τα διελασμένα μέταλλα...