ΕΝΑ ΣΙΝΕΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΡΙΟ....

Ένα μεγάλο γλυφαδιώτικο οικόπεδο...μια οθόνη,πολλές καλοκαιρινές καρέκλες,γαρμπίλι κάτω,ένα μικρό κτίριο για την είσοδο και τα βασικά,μια αυλή καθώς έμπαινες για τις ταμπέλες με τις φωτογραφίες των ταινιών...κι ένα όνομα...ΡΙΟ...εγώ το βρήκα,υπήρχε προφανώς πριν γεννηθώ και θυμάμαι το θείο μου βράδυα να με βάζει στην πίσω άβολη θέση ενός ποδήλατου και να με πηγαίνει στο ΡΙΟ για κέρασμα hot dog...τότε που η Αθήνα δεν ήξερε ούτε τι σημαίνει τοστ,τέλη δεκαετίας του 60....όμως η Γλυφάδα στην οποία υπήρχε το ΡΙΟ είχε ένα ''προνόμιο'' αν μπορεί να ειπωθεί αυτό...να έχει Αμερικάνους της Βάσης του Ελληνικού,οι οποίοι έβλεπαν ταινίες και έτρωγαν hot dog,με μια μυστική υποτίθεται συνταγή σάλτσας...ακόμα θυμάμαι τη μπάρα με τα ψηλά σκαμπώ που στα παιδικά μου μάτια φάνταζαν εικόνες εξωτερικού,μ εκείνον το χάρτη πίσω που ολοκήρωνε την εικόνα σε συνδυασμό με τον αμερικάνικου τύπου φωτισμό της μικρής καντίνας.
Έξω στον μικρό προαύλιο χώρο οι μυρωδιές από τα hot dog ανακατευόντουσαν με τους καπνούς αμερικάνικων τσιγάρων και αρωμάτων που φορούσαν οι πελάτες και πραγματικά μπορούσες να ονειρευτείς ό,τι ήθελες....
Δεν μπορώ να πω ότι υπήρξα φανατικός σινεφίλ ή έστω θαμώνας...λίγες φορές πήγα ως θεατής...όμως το ΡΙΟ που δεν υπάρχει πια,εκεί στη γωνία Ζέππου και Μιλτιάδου,ήταν ένα σήμα κατατεθέν της γειτονιάς μας,της Γλυφάδας ολόκληρης...κι είμαι σίγουρος πως ακόμα,μυστικά,οι παλιοί θαμώνες που είναι στον ουρανό κάπου έχουν στήσει το ΡΙΟ εκεί πάνω  ή ίσως κι εδώ κάτω,ανάμεσά μας...και τα καλοκαίρια χαζεύουν την οθόνη του τρώγοντας hot dog της μυστικής συνταγής.....