Είναι περίπου ένας αιώνας που η ανθρωπότητα κυνηγάει ένα φυσικό υλικό,το πετρέλαιο....Πολύ το χρήμα,τα συμφέροντα,η δύναμη που προκύπτει στα χέρια όποιου το κατέχει....
Εμένα μου εγείρονται κάποια ερωτηματικά...με κυρίαρχο το αν το πετρέλαιο είναι ένα απαραίτητο συστατικό του υπεδάφους,ένα συστατικό για την ομαλή λειτουργία της γης,ένα υλικό πάνω στο οποίο κυλούν οι πλάκες της γης που πατούμε,κάτι σαν αμορτισέρ που χωρίς αυτό γίνονται ευκολότερα σεισμοί ή άλλες γεωλογικού τύπου καταστροφές....
Εμείς παίρνουμε κάθε χρόνο θάλασσες ολόκληρες πετρελαίου από το υπέδαφος,μετά το κάνουμε καπνό...και φυσικά οι λεκάνες που περιείχαν το πετρέλαιο γεμίζουν με νερό...εκτός και αν το πετρέλαιο παράγεται στο υπέδαφος από κάποιοες διαδικασίες χημικές ή άλλες και εξακολουθεί να παράγεται όσο κινείται η γη.....ή εκτός κι αν είναι αποτέλεσμα επεμβάσεν στο υπέδαφος παλαιότερων πολιτισμών(!!!!!!!!!)...αυτό είναι και η πιο τρελλή εκδοχή....
Όπως και να έχει το θέμα,η έξοδος στην επιφάνεια αυτών των τεράστιων ποσοτήτων υλικών από το υπέδαφος μόνο φυσική και απαραίτητη δεν είναι...αν ήταν θα είχε φροντίσει η φύση να το διοχετεύει σε ποταμάκια ή πηγές,όμως δεν το κάνει...Προφανώς για εμάς ήταν η εύκολη λύση για την κατασκευή ενός αμφιβόλλου ποιότητας καταστροφικού πολιτισμού,ο οποίος δεν οδήγησε στην πραγματική ευτυχία,αλλά στην κατ'επίφασιν....
Την περίοδο της κατοχής έφυγαν για εργασία στη Γερμανία εθελοντικά και με μισθό πάνω από 10000 Έλληνες..
Αναχωρήσεις έγιναν από το 1942 μέχρι και το 1944...
Το περίεργο είναι ότι το θέμα έχει σχεδόν χαθεί,έχει αποσιωπηθεί...
Όλοι μιλάνε για την αποτροπή της επιστάτευσης Ελλήνων για εργασία στη Γερμανία πράγμα που επιτεύχθηκε μέσω διαδηλώσεων.Κανείς όμως δεν ανακινεί το θέμα της εθελοντικής προσφοράς επ αμοιβή εργασίας από Έλληνες προς τη Γερμανία του πολέμου...Βέβαια,ακόμα πιο ομιχλώδες τοπίο υπάρχει για τον αριθμό των Ελλήνων που πολέμησαν με γερμανικά χρώματα,ενταγμένοι σε γερμανικούς σχηματισμούς....με μεγάλο κόπο όποιοι ψάξουν θα βρουν δυο τρεις αναφορές...και δεν μιλάω για συγκεκριμένη γνωστή ομάδα που ακολούθησε τους Γερμανούς μέχρι τα σύνορα Αυστρίας-Σλοβενίας όπου και αιχμαλωτίσθηκε από Συμμάχους...μιλάω για σκόρπιους που εθελοντικά κατατάχθηκαν και πολέμησαν ως Γερμανοί εντος γερμανικών σχηματισμών μιας και δεν είχαν κατορθώσει να φτιάξουν ιδιαίτερο σχηματισμό εξαιτίας του μικρού αριθμού εθελοντών....
Ένα μεγάλο γλυφαδιώτικο οικόπεδο...μια οθόνη,πολλές καλοκαιρινές καρέκλες,γαρμπίλι κάτω,ένα μικρό κτίριο για την είσοδο και τα βασικά,μια αυλή καθώς έμπαινες για τις ταμπέλες με τις φωτογραφίες των ταινιών...κι ένα όνομα...ΡΙΟ...εγώ το βρήκα,υπήρχε προφανώς πριν γεννηθώ και θυμάμαι το θείο μου βράδυα να με βάζει στην πίσω άβολη θέση ενός ποδήλατου και να με πηγαίνει στο ΡΙΟ για κέρασμα hot dog...τότε που η Αθήνα δεν ήξερε ούτε τι σημαίνει τοστ,τέλη δεκαετίας του 60....όμως η Γλυφάδα στην οποία υπήρχε το ΡΙΟ είχε ένα ''προνόμιο'' αν μπορεί να ειπωθεί αυτό...να έχει Αμερικάνους της Βάσης του Ελληνικού,οι οποίοι έβλεπαν ταινίες και έτρωγαν hot dog,με μια μυστική υποτίθεται συνταγή σάλτσας...ακόμα θυμάμαι τη μπάρα με τα ψηλά σκαμπώ που στα παιδικά μου μάτια φάνταζαν εικόνες εξωτερικού,μ εκείνον το χάρτη πίσω που ολοκήρωνε την εικόνα σε συνδυασμό με τον αμερικάνικου τύπου φωτισμό της μικρής καντίνας.
Έξω στον μικρό προαύλιο χώρο οι μυρωδιές από τα hot dog ανακατευόντουσαν με τους καπνούς αμερικάνικων τσιγάρων και αρωμάτων που φορούσαν οι πελάτες και πραγματικά μπορούσες να ονειρευτείς ό,τι ήθελες....
Δεν μπορώ να πω ότι υπήρξα φανατικός σινεφίλ ή έστω θαμώνας...λίγες φορές πήγα ως θεατής...όμως το ΡΙΟ που δεν υπάρχει πια,εκεί στη γωνία Ζέππου και Μιλτιάδου,ήταν ένα σήμα κατατεθέν της γειτονιάς μας,της Γλυφάδας ολόκληρης...κι είμαι σίγουρος πως ακόμα,μυστικά,οι παλιοί θαμώνες που είναι στον ουρανό κάπου έχουν στήσει το ΡΙΟ εκεί πάνω ή ίσως κι εδώ κάτω,ανάμεσά μας...και τα καλοκαίρια χαζεύουν την οθόνη του τρώγοντας hot dog της μυστικής συνταγής.....
Ήρθανε Τεύτονες ξανά
ντυμένοι πένα κι αρχοντιά
με κρεμασμένα των προγόνων τους
τα έργα για βραβεία..
κάποιοι νομίζαν
πως ν αλλάξουνε γινόταν...
και πως μπορεί
να μην κρατάνε πάλι όπλα...
όμως τι κρίμα,
λάθεψαν...
και μέσα απ τα κοστούμια
λαμπύριζαν των ιπποτών
οι εξαρτήσεις...
κάποιοι απόρρησαν..
πως γίνεται
ρωτούσαν...
τόσα να έπαθαν...
και ρούχα
δεν αλλάζουν....
και τότε
μια φωνή
ακούστηκε
σχεδόν από το πουθενά....
''δεν τη φοράνε τη στολή,
μ'αυτήν γεννιούνται''.....
Τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα είχαν εκτυπωτικές μηχανές όπου τύπωναν ''κατοχικά μάρκα'',με τα οποία πληρωνόντουσαν οι Γερμανοί στρατιώτες κι έπειτα με αυτά έβγαιναν για ψώνια στα μαγαζιά τν Ελλήνων και κυριολεκτικά τα ''σήκωναν''...έπειτα έκαναν πακέτα τα ψώνια και τα έστελναν στη Γερμανία....Τα κατοχικά μάρκα έπρεπε να τα δέχονται υποχρεωτικά τα καταστήματα,ενώ ουσιαστικά ήταν ένα προβληματικό νόμισμα για όποιον το κατείχε και δεν ήταν Γερμανός....
Οι Γερμανοί είχαν βρει κι έναν ακόμα τρόπο να σηκώνουν τα πάντα από τις κατακτημένες χώρες....δεν άρπαζαν μόνο με τα όπλα αλλά και με τυπωμένα χαρτάκια....πάντα εφευρετικοί...Αυτό έκανε τους καταστηματάρχες να αυξάνουν τις τιμές,μιας και τα κατοχικά μάρκα είχαν σταθερή σχέση με τη δραχμή,οι τιμές όμως ανέβαιναν και για τους Έλληνες οι οποίοι φυσικά δεν έτρωγαν από τα πλούσια συσίτια του γερμανικού στρατού (παρεπιπτόντως..τα συσίτια των Γερμανών είχαν ελληνικά προιόντα αρπαγμένα κι αυτά).....έτσι στο τέλος ο ελληνικός λαός κατέληγε τουμπανιασμένος από την πείνα ενώ οι Γερμανοί κοιλαράδες φωτογραφίζονταν στην Ακρόπολη...
Ενοείται πως η ιστορία εκδικείται και το 1945 ήταν η σειρά τους..όμως δεν βρέθηκαν Έλληνες να πάνε στη Γερμανία και να ανταποδώσουν.....οι Έλληνες πήγαν αργότερτα στα εργοστάσια ...και κατοικούσαν στα χάιμ,τα οποία συχνά δεν διέφεραν από τα οικήματα των στρατοπέδων συγκεντρώσεως....
Καθώς σήμερα το φεγγάρι θα ανεβαίνει ολόγιομο πάνω από τον Υμηττό, λίγοι θα είναι αυτοί που μπορούν να αντισταθούν στη φωτεινή του μεγαλοπρέπεια,τη φερμένη από έναν άλλο κόσμο....αν θέλετε συνδυάστε το και με το παρακάτω τραγούδι...
Φαίνεται πως το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε Δυτικούς,Μουσουλμάνους και Ρώσους θα δοθεί γύρω από τη Μεσόγειο για μια ακόμη φορά...Το γεωπολιτικό παιχνίδι που εξελίσσεται γύρω μας είναι μάλλον άγριο και έχει δύο διαστάσεις,την υπερβατική που έχει να κάνει με το περίσσευμα της αμαρτίας και την υλική-υλιστική διάσταση που είναι το κυνήγι των πετρελαίων,της ισχύος,της επικράτησης....Γενικά όλος ο πλανήτης βρίσκεται σε μια ιδιαίτερη ταραχή κι αυτό φαίνεται από τα γεγονότα....Ο καιρός που έρχεται ίσως φέρει κοσμοιστορικά γεγονότα...
Ο Constantin Cantacouzino ήταν απόγονος της γνωστής Βυζαντινής οικογένειας από τον κλάδο που είχε βρεθεί στη Ρουμανία.Γεννήθηκε το 1905 και ασχολήθηκε με διάφορα σπορ στα οποία και διακρίθηκε.Μεγάλη του αγάπη ήταν τα αεροπλάνα κι εξελίχθηκε σε πιλότο της πολιτικής και μετά της πολεμικής αεροπορίας της Ρουμανίας στην περίοδο του πολέμου.
Αρχικά στο πλευρό των Γερμανών και μετά στο πλευρό τν Συμμάχων πέτυχε συνολικά 60 καταρρίψεις που τον κατατάσουν στους Άσσους της Ρουμανικής αεροπορίας.
Μετά τον πόλεμο έχασε την περιουσία του και κατέφυγε στην Ισπανία όπου έχασε τη ζωή του το 1958 πιθανόν σε αεροπρικό δυστύχημα..
Η φωτογραφία παρουσιάζει ένα γερμανικό αεροπλάνο στο αεροδρόμιο του Ελληνικού,στην περίοδο της κατοχής...πίσω διακρίνεται ο ορεινός όγκος του Υμηττού προς την κατεύθυνση της Αργυρούπολης...επίσης διακρίνονται τα προφανώς γερμανικής κατασκευής υπόστεγα τα οποία επέζησαν του πολέμου και χρησιμοποιήθηκαν και στη συνέχεια...νομίζω ότι ζουν μέχρι και σήμερα....
Η περιοχή από το σημερινό γήπεδο του Αγίου Δημητρίου μέχρι και τη Βούλα ίσως,ήταν ζώνη προστασίας του αεροδρομίου,υπήρχαν σημεία με εγκαταστάσεις αντιαεροπορικών,χώροι στρατωνισμού,ενώ η παραλία είχε φυλάκια ελέγχου και πλήρη ναρκοθέτηση με νάρκες ειδικού τύπου κατά προσωπικού....κάποια παλιά κάτοικος της Κάτω Γλυφάδας διηγιόταν ιστορίες με Γερμανούς στρατιώτες που έκαναν μπάνιο χειμώνα καιρό με κρύο νερό από το πηγάδι του σπιτιού της...
Οι βομβαρδισμοί του αεροδρομίου από τους Αγγλοαμερικάνους ήταν συνεχείς στο τελευταίο κομμάτι του πολέμου...αψευδής μάρτυρας μια βόμβα άσκαστη που υπήρχε ή υπάρχει ακόμα στην είσοδο του ποδοσφαιρικού γηπέδου της Γλυφάδας...
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν σημεία γύρω από το αεροδρόμιο που μαρτυρούν την ύπαρξη οχυρώσεων και σχετικών έργων...
Φυλάκια ελέγχου υπήρχαν και στη λεωφόρο Βουλιαγμένης,μάλιστα κάποιοι που έζησαν εκείνη την περίοδο μιλούν και για ιταλικό φυλάκιο ,ενώ στην περιοχή του Αγίου Νικολάου Γλυφάδας πιθανότατα υπήρχε και επόμενο ιταλικό σημείο ελέγχου....οι κάτοικοι είχαν πρόσβαση από βόρεια γιατί η από παραλία πρόσβαση ήταν μάλλον απαγορευμένη....
Κάποιοι μου είπαν πως πριν μερικά χρόνια ήρθαν από χώρα ή χώρες της Βορείου Αφρικής,κάποιο ή κάποια φορτία με κοπριά η οποία συσκευάστηκε και πουλήθηκε σε ανθρώπους που την έβαλαν σε κήπους...κι από αυτή την κοπριά που ήταν γεμάτη από αυγά του κουνουπιού τίγρις μας ήρθε το κουνουπάκι κι εδώ...αν αληθεύει αυτό έχουμε να κάνουμε με επικίνδυνους ανθρώπους που για να κερδίσουν-ουσιαστικά φραγκοδίφραγκα- γέμισαν τη χώρα με το έντομο αυτό.....σαν εκδοχή ακούγεται σοβαρή...και από προσωπική πείρα στον κήπο μου εμφανίστηκαν τέτοια κουνούπια όταν έφερα κι έριξα κάτι τσουβαλάκια με υποτιθέμενο χώμα που όμως η υφή του ήταν περισσότερο κοπριάς και λιγότερο χώματος.....
Ένας παγκόσμιος πόλεμος σχεδόν χωρίς ουσιαστικό λόγο και χωρίς αποτέλεσμα,που οδήγησε σε ταλαιπωρίες όλων των ειδών τους Ευρωπαίους κυρίως...και τους Ασιάτες κατά δεύτερον...
Αυτό ήταν ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος....
Η μάχη του Στάλινγκραντ υπήρξε ένα τεράστιο ιστορικό δίδαγμα...
Ο Χίτλερ εκτός από τη δύναμη του στρατού είχε μεγάλο ''κόλλημα'' και με το μη επιστητό,είχε μέντιουμ να τον συμβουλεύουν και γενικά τον τρααβούσε η παραιστορία,το άγνωστο,το ανεξήγητο...
Αν και ένα μέντιουμ τον είχε προειδοποιήσει πως πρέπει να ολοκληρώσει τις προσπάθειές του μέχρι το 1943 γιατί μετά η τύχη του άλλαζε,εκείνος δεν άκουσε...και βέβαια εκεί στις αρχές του 1943 είχε τα δυο γεγονότα στο Στάλινγκραντ και το Ελ Αλαμέιν....
Το Στάλινγκραντ ήταν το μεγάλο του ''κόλλημα'' γιατί έφερε το όνομα του Στάλιν και προφανώς πίστευε υπερβατικά πως αν νικούσε την πόλη με το όνομα του αντιπάλου θα νικούσε και τον πόλεμο....
Μπορούσε να είχε παρακάμψει την πόλη,να είχε κινηθεί διαφορετικά προς τα πετρέλαια του Μπακού,μπορούσε επίσης να είχε υποχωρήσει ,να είχε γλυτώσει μισό εκατομμύριο στρατιώτες....κι όμως δεν έκανε πίσω και καταστράφηκε.....
Το δίδαγμα από αυτό είναι πως σε συνθήκες τέτοιου αγώνα,πάντα προτιμάς τη μικρότερη απώλεια....την απώλεια που θα σου δώσει την ευκαιρία να ξαναποκτήσεις δυνάμεις και να ξαναγίνεις υπολογίσιμος....το ''δεν κάνω πίσω'' σε τέτοιες περιπτώσεις είναι στρατηγική και τακτική ανοησία....και φυσικά το όλον γεγονός είναι και μάθημα ζωής και όχο μόνο πολέμου....
Μιλάμε για το χθες,για το τώρα,για το αύριο,θέτοντας όρια στον χρόνο,τη στιγμή που ουσιαστικό ΤΩΡΑ δεν υπάρχει...πριν το σκεφθείς έχει γίνει παρελθόν...άρα η μαθηματική σκέψη γίνεται ανέκδοτο...ουσιαστικά ζούμε σε ένα ενιαίο χρόνο...εκεί που τα προηγούμενα συναντούν τα τωρινά και ''μαγειρεύουν'' τα επόμενα...είναι ένα υπερβατικό γαϊτανάκι που όσοι σκέφτονται πέραν των μαθηματικών τρόπων το αναγνωρίζουν εύκολα...η μαθηματική σκέψη είναι συνήθως για όσους δεν αντιλαμβάνονται το όλον,το μη έχον ανάγκη αποδείξεων...ο Δημιουργός δεν μπορεί να σκέφθηκε με κομπιουτεράκι....μια σκέψη του ήταν αρκετή για να φτιαχθεί το τέλειο...αυτό που οι άλλοι κάθονται να αναλύσουν και να βρουν τις αναλογίες του...έτσι και οι υπερβατικοί...δεν βρίσκουν λόγο εξήγησης του γιατί π.χ το λεμόνι είναι κίτρινο....τους φτάνει που ευωδιάζει και τους αρκεί να το στίψουν και να ευχαριστηθούν το χυμό του στο φαγητό τους.....όσο για τον χρόνο σκεφθείτε το....το παρόν σας γίνεται σε χρόνο μη αντιληπτό,παρελθόν....το μόνο που μένει είναι η ποιότητα των γεγονότων που εξελίχθηκαν κι άφησαν την αύρα τους πίσω τους,γιατί είναι αυτά που θα κλωσήσουν το μέλλον....τον μέλλοντα χρόνο που θα έρθει ή ως εκδικητής εξισορροπητής ή ως χρόνος ανταμοιβής....
Ήταν καλοκαίρι του 1974 εκεί κοντά στις μέρες των γεγονότων της μεταπολίτευσης,όταν ένα γλυκό καλοκαιρινό απόγευμα,καθισμένος απέναντι σε μια μεγάλη ασπρόμαυρη τηλεόραση είδα για πρώτη φορά τους τίτλους της σειράς που έκανε μεγάλη επιτυχία στην ελληνική τηλεόραση,το ''Λούνα Πάρκ''...Δεν ήταν μόνο οι ηθοποιοί που έμειναν αξέχαστοι από την παρουσία τους στη σειρά,ήταν και η απίθανη μουσική των τίτλων,που όσα χρόνια και αν περάσουν ,εμένα τουλάχιστον, θα μου θυμίζει την εκπομπή και όλη εκείνη την καταπληκτική περίοδο,περίοδο που όλοι μπορούσαν και ονειρεύονταν...εξάλλου και η μουσική των τίτλων είναι ονειρική....
Είναι γνωστό πως κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα υπήρχε στρατόπεδο εκπαίδευσης Αράβων της γερμανοντυμένης αραβικής λεγεώνας,τμήματα της οποίας συχνά λάμβαναν μέρος σε επιχειρήσεις κατά Ελλήνων....Υπάρχουν αφηγήσεις για συμμετοχή μελών της λεγεώνας αυτής και στη σφαγή του Διστόμου......λέγεται μάλιστα πως γνωστός ηγέτης της Μέσης Ανατολής των προηγούμενων ετών,ηγέτης που είχε συγγένεια με τον γνωστό τότε-στα χρόνια της κατοχής-Μεγάλο Μουφτή,απέφευγε τις δια ζώσης συνεντεύξεις σε Έλληνες δημοσιογράφους ,φοβούμενος ερωτήσεις σχετικές με τη δράση της αραβικής λεγεώνας στα χρόνια του πολέμου....
Από τα αρχαία χρόνια ή και τα προϊστορικά,η αμαρτία και τα πάθη εμφανίζονται και παρουσιάζονται σαν φυσιολογικές και απαραίτητες ανθρώπινες δραστηριότητες πρωτεύουσας σημασίας....η επικράτηση,ο κατακτητικός πόλεμος,η αρπαγή γυναικών,η υποδούλωση,οι εκτελέσεις αντιπάλων,τα χαρέμια,τα γιουσουφάκια,οι παλακίδες,οι πόλεμοι για ανεύρεση ζωτικού χώρου,οι εκτρώσεις και άλλα πολλά που δεν κολλάνε μεταξύ τους από πρώτη ματιά,όμως έχουν το σπέρμα του κακού και της διαστροφής,οδηγούν δυστυχώς την ιστορία....η τρελλή λατρεία της ύλης και της απόκτησης αγαθών ως μόνο στόχο ζωής επίσης ολοκληρώνει την εικόνα ως φόντο.....και τι μπορεί κανένας να περιμένει από έναν πολιτισμό που επιζητεί μόνο τη διαρκή προσωπική ηδονή του ατόμου;..δυστυχώς δεν μπορεί να περιμένει τίποτα....απλοί κύκλοι αύξησης και μείωσης του φαινομένου που περιέγραψα είναι....άνοδος λατρείας ύλης και παθών...μετά πατατράκ,καταστροφή με πόλεμο ή άλλο τρόπο...μετά φόβος και περιορισμός των παθών για λίγο...μετά ξεθάρρεμα και αλαζονεία ξανά...μετά πάλι καταστροφή...και πάει λέγοντας....όμως λίγοι θα αντιληφθούν μέσα από τους ατελείωτους αυτούς ανόητους κύκλους,το λόγο για τον οποίο πέρασαν από εδώ....είναι αυτοί που θα σπάσουν το τσόφλι των πεπερασμένων αριθμών και θα βαδίσουν προς το άπειρο...προς το τίποτα που είναι το όλον...προς το Φως...μια διαδικασία που μοιάζει ασήμαντη,αλλά είναι το Παν..
Περίεργος ο καιρός εδώ και μερικά χρόνια....νοτιάδες που φέρνουν σκόνη απο τη Σαχάρα...αλλόκοτα πράγματα...για όσους είναι πάνω από σαράντα....ιστορικά καταγεγραμμένη ήταν μια βροχή το 1963 ή 64 που οι νοικοκυρές είχαν βρει τις μπουγάδες τους λερωμένες από τη βροχή αυτή,ενώ και τα αυτοκίνητα είχαν σκονιστεί...Αυτό βέβαια το μια φορά στο τόσο απέχει έτη φωτός από αυτό που βιώνουμε τα τελευταία πέντε χρόνια ή και περισσότερο,που οι βροχές κατα το ένα τρίτο των περιστατικών ρίχνουν τέτοιο χώμα...κάτι συμβαίνει...ή ο καιρός τρελλάθηκε ή τον τρέλλαναν....
Πρωί κατά τις 8 όποιος κύταζε τον αττικό ουρανό θα έβλεπε κάποια ''ποτάμια'' υποτιθέμενων υδρατμών πίσω από τα γνωστά αεροπλανάκια. με πλάτος άνω των τριακοσίων μέτρων.....το ''ποτάμι''αυτό ξεκινούσε από Ελευσίνα κι έφτανε ίσως και μέχρι ανατολική Αττική...και όλο φάρδαινε...κι έπειτα σε μεγαλύτερο ύψος κι άλλα αεροπλανάκια έκαναν το ίδιο....κυκλοφορούν και φωτό στο διαδίκτυο...αλλά όσοι κυκλοφορούσαν εκείνη την ώρα το είδαν εν τη γεννέσει....
Η Ασία υπήρξε μια αποικιοκρατούμενη περιοχή για πολλούς αιώνες...Οι τοπικοί πληθυσμοί δεν είχαν κάνει σημαντικές επαναστάσεις,είχαν γίνει όμως τοπικά γεγονότα,περισσότερο από μικρούς σε δύναμη τοπικούς άρχοντες,που είχαν χάσει την εξουσία τους εξ αιτίας των αποικιοκρατών.
Στη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου οι Άγγλοι,οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί πολύ λιγότερο,χρησιμοποιήσαν σε διάφορα μέτωπα στρατιώτες ασιατικής καταγωγής,που στη συγκεκριμένη περίπτωση βρέθηκαν αντίπαλοι με λευκούς,κυρίως Γερμανούς και ουσιαστικά ξεπέρασαν το κόμπλεξ του σεβασμού και της υποτέλειας προς τους Δυτικούς γενικότερα...
Μετά τον πόλεμο άρχισαν τα ''παρατράγουδα''...Η Ινδοκίνα φυσικά δεν είχε τίποτα να φοβηθεί τον γαλλικό στρατό που τον είχε δει να μην είναι ικανός να αντιμετωπίσει τους Ευρωπαίους αντιπάλους του...Εξάλλου οι Ινδοκινέζοι είχαν χρησιμοποιηθεί σε θέατρα πολέμου και είχαν δημιουργήσει μια πρώτη ''μαγιά'' εμπειρίας,παράλληλα με την διεξαγωγή επιχειρήσεων του πολέμου και στα δικά τους εδάφη...
Αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης ήταν η καταστροφή των Γάλλων στο Ντιεν Μπιεν Φου,σε μια μάχη που πήρε μέρος η λεγεώνα των Ξένων,με φήμες για σημμετοχή Γερμανών πρώην Ες Ες λεγεωνάριων στη μάχη....ακολούθησε ο πόλεμος του Βιετνάμ με το γνωστό τέλος,ενώ από την πλευρά της Αγγλίας έγινε μια περισσότερο λογική αντιμετώπηση...τις περισσότερες φορές οι Άγγλοι απεχώρησαν μάλλον σύντομα με το που εμφανίστηκαν λαϊκές αντιδράσεις ή κάποιες αντάρτικες δραστηριότητες..(π.χ.Άντεν)....
Η πραγματική μάχη της αποικιοκρατίας δόθηκε στο Βιετνάμ και ουσιαστικά χάθηκε για τους αποικιοκράτες,αλλά και για τον τοπικό πληθυσμό αφού οι απώλειες ήταν τεράστιες...
Η ανθρωπότητα έχει ζήσει πολλές φορές καταστροφές,μεταβολές και άλλα σημαντικά περιστατικά τα οποία έγιναν σε τοπικό ή συνολικό επίπεδο ως προς τη γεωγραφική τους εμφάνιση.Οι χρόνοι τέλεσης αυτών των γεγονότων είναι σίγουρα πως έχουν συμπαντικά μαθηματική αλληλουχία και πως μια αναλυσή τους θα οδηγούσε σε συμπεράσματα που θα προέβλεπαν σχεδόν και επόμενα γεγονότα....εδώ υπάρχει η καθαρά μαθηματική αντίληψη και η συναισθηματική,η διαισθητική...και νομίζω πως αυτές οι δύο αντιλήψεις πάντα ταυτίζονται...
Μετά από τις καταστροφές και τις μεταβολές ο κόσμος ξαναβάζει τα κεφάλια μέσα,ταπεινώνεται και ξαναρχίζει την χαμηλών τόνων προσπάθεια...ύστερα ξανάρχεται η φάση ευμάρειας...η αμαρτία...ο εγωισμός...η αλαζονεία...κι έπειτα ο ιστορικός χρόνος βρίσκει τον κόμπο στο χτένι...βρίσκεται η κατάλληλη στιγμή για το ταρακούνημα...και πάλι ο κύκλος ξαναρχίζει...και δυστυχώς η σημερινή εποχή μοιάζει με έναν τέτοιο κόμπο στο χτένι και μάλιστα από αυτούς που οδηγούν σε ευρύτερες γεωγραφικά,μεταβολές και αναστατώσεις...η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη τέτοια...εξάλλου ο πολιτισμός επαναλαμβάνεται και όσο υψηλότερα φτάνει,τόσο ευκολότερα αποδομείται χωρίς να αφήσει ίχνη...παράδειγμα η μυθική αλλά πραγματική διαμάχη Ελλήνων - Ατλάντων...δυο πολιτισμών που είχαν προφανώς φτάσει σε υψηλά επίπεδα και εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνη εκείνης της φάσης τους...απλά ο ελληνισμός που νίκησε τότε ξαναόρθωσε ανάστημα στους πρώτους ιστορικούς χρόνους στήνοντας ακριβώς μνημεία εκείνης της νίκης που υπήρχε στο γονιδίωμα των απογόνων...φυσικά τα μνημεία κατασκευάσθηκαν με υλικά ενός πολιτισμού υποδεέστερου τεχνολογικά από αυτόν της περιόδου της διαμάχης Ελλήνων-Ατλάντων και γι αυτό άντεξαν στο χρόνο...η πέτρα και το μάρμαρο ζούν περισσότερο από τα διελασμένα μέταλλα...
Πρόσφατα υπήρξε δημοσίευση ανακάλυψης τόπου χριστιανικής λατρείας στις ακτές της Νέας Αγγλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες,στην πλευρά του Ατλαντικού....βρέθηκαν ελληνικές επιγραφές,βαπτιστήριο και πιθανολογείται πως πρόκειται για τόπο λατρείας μάλλον μονοφυσιτών από τη Βόρειο Αφρική με χρονολογία,κατά εκτιμήσεις,γύρω στο 1000 μ.Χ....Οι ψαγμένοι έχουν διαβάσει την ανακοίνωση,η οποία αν και τόσο σημαντική,μάλλον πέρασε στα ψιλά....
Κατά το μεσήμέρι,όσοι κύταξαν προς τον ουρανό της Αθήνας θα διαπίστωσαν ότι γραμμές αεροπλάνων είχαν χαράξει τον ουρανό και ήδη άπλωναν ενώ ταυτόχρονα μετακινούνταν ανατολικά προς τη μεριά του Υμηττού...αργότερα δημιουργούσαν ένα θαμπό τοπίο όπου ο ήλιος και ο γαλανός ουρανός ήταν ανακατεμένοι σε μια εικόνα που θύμιζε μαλλί της γριάς...και αυτό συνεχίστηκε μέχρι τις εφτά το απόγευμα....να συνηθίσετε να κυτάζετε προς τον ουρανό για να δείτε με τα ματάκια σας και με τις κάμερές σας τι συμβαίνει .....τι είναι τελικά όλο αυτό το κόλπο.....
Οι Γερμανοί στην εκστρατεία τους στη Σοβιετική Ένωση είχαν και τη συμπαράσταση των τότε συμμάχων τους.Ουγγρικά ,Ρουμανικά,Κροατικά και Ιταλικά στρατεύματα είχαν συμμετάσχει στις μάχες εναντίον του Κόκκινου Στρατού....
Φυσικά ο εξοπλισμός αυτών των σχηματισμών ήταν υποδεέστερος και αυτό δεν άργησε να φανεί...
Οι Ιταλοί με άρματα μάλλον παρωχημένα και κανόνια μικρών διαμετρημάτων ήταν σίγουρο πως δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπήσουν την πλημμυρίδα των Σοβιετικών,όσο κι αν είχαν στείλει εκεί εκλεκτές μεραρχίες αλπινιστών...ναι αυτές που είχαν δοκιμαστεί στα αλβανικά βουνά και είχαν χάσει από τα ελληνικά στρατεύματα...
Τα αεροπλάνα των σχηματισμών των συμμάχων των Γερμανών ήταν στην πλειοψηφία τους γερμανικής κατασκευής αλλά παλαιότερα μοντέλα...με εξαίρεση τους Ιταλούς που χρησιμοποιούσαν κυρίως δικά τους....
Η τύχη των στρατευμάτων αυτών ήταν οικτρή....Μετά την παγίδα του Στάλιγκραντ άρχισε μια προσπάθεια υποχώρησης και επιστροφής που όμως για τους περισσότερους δεν ολοκληρώθηκε ποτέ...άφησαν την τελευταία τους πνοή στις παγωμένες εκτάσεις της Σοβιετίας ή στα στρατόπεδα αιχμαλώτων....όσοι γλύτωσαν ήταν μικρό ποσοστό όσων είχαν φύγει με φανφάρες και παρελάσεις ενώπιον του ίδιου του Ντούτσε....
Υπήρξαν τρεις χρονιές Ελλήνων που καταταλαιπωρήθηκαν από τις Πανελλήνιες εξετάσεις στη β και γ λυκείου,σύστημα που ''θέρισε ψυχές''κατά τα έτη 1980 έως 1982...ένα σύστημα ρώσικη ρουλέτα που σε έθετε εκτός μάχης πριν πας στη γ λυκείου....ένα σύστημα που γέμισε την Ιταλία,τη Ρουμανία,την Αγγλία με Έλληνες φοιτητές...και ξαφνικά έρχεται το 1983 και διπλασιάζονται οι θέσεις εισακτέων...έγινε θαύμα...άρχισε ξαφνικά η προκοπή του έθνους...ένα έθνος άκρων.....ή του ύψους ή του βάθους...αλλά το θαύμα δεν ίσχυσε για τα παιδιά των Πανελλήνιων...εκείνοι έπρεπε να τιμωρηθούν...ας ξαναέδιναν αν ήθελαν για το 15 τοις εκατό των θέσεων....και το πάρτυ συνεχίστηκε τα χρόνια που ακολούθησαν...με άπειρες θέσεις εισακτέων....τουλάχιστον τα παιδιά δεν θα ταλαιπωρούνταν να μπουν...το τι θα έκαναν όταν έβγαιναν ήταν αδιάφορο...Πάντως όλοι ήταν ευχαριστημένοι....τα ιδιαίτερα και τα υπόλοιπα φροντιστήρια πήγαιναν σφαίρα και οι τιμές ανέβαιναν...οι άλλοι νοίκιαζαν τις γκαρσονιέρες στους φοιτητές...κάποιοι άλλοι πούλαγαν τα σουβλάκια και τις πίτσες τους...κλπ κλπ κλπ...γενικά η κοινωνία είχε απογειωθεί...είχε πια επίπεδο.......όμως μόλις κουνήθηκε ο μπερντές και αποκαλύφθηκε πως όλο αυτό ήταν εικονικό...πως τελικά όλο έμοιαζε με θέατρο σκιών όπου τα σαράγια είναι χάρτινα....κάποιοι αποφάσισαν να ακουμπήσουν και την ευτυχισμένη κοιλάδα της μόρφωσης...όμως κανένας δεν ήθελε να χάσει τα βολέμματά του...εξάλλου η διαταραχή των συστημάτων είναι πάντα επικίνδυνη...οι θιγόμενοι πολλοί και με δύναμη μάζας....το τι θα γίνει στο τέλος θα το δούμε επί της οθόνης αργά ή γρήγορα...
Υπήρξαν κατά καιρούς και ανά τον κόσμο ομάδες που είχαν ταυτισθεί με διάφορα καθεστώτα...που πρώτευαν πάντα...που είχαν άνεση να παίρνουν τους καλύτερους παίκτες...Λατινικού τύπου δικτατορίες υπήρξαν μεγάλοι δάσκαλοι στο θέμα....η μπάλα εξάλλου είναι καλό ''ποτό'' για τον λαό...το πόπολο...ή ...πόμολο...όπως το προτιμάτε...Έκτοτε τα μαθήματα των καλών εκείνων δασκάλων τα μιμήθηκαν πολλοί...και μάλιστα μέχρι σημείου να μην αντέχουν ούτε οι ίδιοι την κατάσταση στο τέλος...εκείνο που δεν ήξερε κανείς είναι πως το βουνό το ανεβαίνεις από τη μια μεριά και το κατεβαίνεις μετά την κορυφή από την άλλη....δυστυχώς το σύμπαν είναι αμείλικτο και έχει τους δικούς του κανόνες ανά τους αιώνες....άλλο που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν από τέτοια....
'Ολες εκείνες οι χώρες που έδειξαν ελεεινή συμπεριφορά προς τον Έλληνα-για την ουσία που φέρει ο όρος-...πρέπει να βρουν την απάντηση από όλους μας...να αφήσουμε τα προιόντα τους στα ράφια...να μην τα αγοράσουμε...και δεν χρειάζεται να βγουν κάποιες οργανώσεις να το πουν...ο καθένας ας το πράξει μόνος του...διαβάζετε προελεύσεις προϊόντων και πάρτε τις αποφάσεις σας...εξάλλου η Ελλάδα βγάζει σχεδόν τα πάντα...είναι ανόητο να τους δίνουμε και χρήματα για να συνεχίζουν να ελεεινολογούν εναντίον μας....
Η μετανάστευση τόσων νέων Ελλήνων επιστημόνων λόγω κρίσης δεν μοιάζει απλό γεγονός....Οι ξένοι γνωρίζουν την αξία του ελληνικού μυαλού και την έχουν χρησιμοποιήσει αρκετά μέχρι σήμερα...εξάλλου όλοι οι κούφιοι πολιτισμοί ανά τους αιώνες την έχουν χρησιμοποιήσει αυτή την τακτική με διάφορους τρόπους....
Αν έχει μια ελπίδα να ανακάμψει κοινωνικά και ηθικά και μετά οικονομικά μια χώρα,την έχει μόνο μέσω των νέων ανθρώπων...οι οποίοι πρέπει να δώσουν αγώνα σε συνθήκες όπως οι σημερινές...Πρέπει οι Θερμοπύλες να βρουν υπερασπιστές...
Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει πως σήριαλ εξ ανατολών μπορεί να βρήκαν θέση σε ελληνικά κανάλια....ένας Έλληνας και μόνο που ακούει τη συγκεκριμένη γλώσσα,κλείνει την τηλεόραση....δεν ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση...κι όσοι γουστάρουν τα μογγολο-ομιλούντα ας ψαχτούν...δεν στέκει.....όσο για το αν τα ποσοστά του κόσμου που κυτάζει αυτά τα θεάματα είναι μεγάλα,αμφιβάλλω...κάποιοι πάνε να μας βγάλουν με το ζόρι μογγολόφιλους....πάντως και τζάμπα να τα έδιναν αυτα τα σήριαλ...και να τους πληρωναν να τα βάλουν ακόμα...δεν είχαν θέση....και αυτό είναι γνώμη πολλών...τώρα γιατί δεν την συμμερίζονατι...αυτό θέλει ψάξιμο....
Μεγάλη κουβέντα έχει γίνει κατά καιρούς για τη γαλλική αντίσταση κατά των Γερμανών στην υπό κατάληψη Γαλλία ανάμεσα 1940 και 1944....
Βέβαια είναι αντίστοιχα μεγάλος ο αριθμός των παιδιών που άφησαν πίσω τους οι Γερμανοί στρατιώτες με Γαλλίδες ως μητέρες φυσικά..αλλά σημαντική είναι και η ύπαρξη της Γαλλικής μεραρχίας των Ες Ες (SS) με την επωνυμία Καρλομάγνος (Charlomagne).
Η μεραρχία αυτή ήταν ανάμεσα σ αυτές που έδωσαν τις τελευταίες μάχες στο Βερολίνο υπερασπίζοντάς το από τους Σοβιετικούς...
Προς επιβεβαίωσιν παραθέτω σχετικά βιντεάκια...
Να γράφεις θέματα μισοαδιάφορα και μάλιστα στα ελληνικά και τα πρώτα ''χτυπήματα'' να γίνονται πάντα από Αμέρικα και Γερμανία,άντε και κανένα ξέμπαρκο από Ολλανδία σημαίνει πως τα δυο πρώτα σημεία είναι τα μάτια και τα αυτιά του συστήματος που έχει στημένους τους ανθρώπους του (που ξέρουν και ελληνικά) και παρακολουθεί ακόμα και τις πλέον αδιάφορες ανοησίες μας...Μπράβο στα παιδιά ...χαιρετισμούς απο Ελλάντα....
Τουρανομόγγολοι και παράγωγά τους,Τρώες και Λατίνοι και οι αιώνιοι υλιστές και ακατανόμαστοι έχουν αναλάβει εργολαβία τον ελληνισμό....κάποτε ως Τρώες...μετά ως Ρωμαίοι...ύστερα ως τουρανοτουρκοπαρακλάδια...ύστερα ως τευτονοπαράγωγα...και νεολατίνοι (βλέπε ιταλο-εισβολή 1940)...και παει λέγοντας...κι όταν τα πολεμικα κόλπα τελείωσαν έβαλαν εσωτερικές πεμπτοφαλαγγίτικες ιστορίες σε δράση.....αλλά και την επέλαση τάχα άμοιρων ασιατών.....να δούμε τη συνέχεια της ιστορίας....
Παρά τις όποιες κλάψες της υπαρκτής κρίσης,η Αθήνα μοιάζει άδεια λίγες ώρες πριν την Ανάσταση...Δεν είδα γείτονες να φορτώνουν αυτοκίνητα,δεν είδα αυτοκίνητα που μοιάζουν για ταξίδι,τα αυτοκίνητα που έφυγαν από τις εθνικές ανακοινώθηκαν λιγότερα από πέρσι,οι αναχωρήσεις για νησιά περισσότερες,όμως τα μαγαζιά ήταν μάλλον άδεια στα πέριξ,το ίδιο και οι δρόμοι....Όσοι έμειναν πίσω είναι κουρασμένοι...χωρίς περισευούμενα λεφτά,χωρίς χωριά και εξοχικά ή αγαπούν την πόλη και τις δικές τους ''Θερμοπύλες''...Αυτά τα περίεργα εξάλλου είναι ελληνικά all time classic....κλάψα για την υπαρκτή κρίση και ταυτόχρονα ξεφάντωμα...κλαυσίγελος θες...σχιζοφρενοκατάσταση ίσως...ποιος ξερει....η ιστορία θα μας απαντήσει πιθανότατα...
Συνηθίζω να ψωνίζω σε ένα μικρό σε μέγεθος υποκατάστημα ελληνικής αλυσίδας σουπερμάρκετ...Αναζητούσα επίμονα ελληνικής παρασκευής βούτυρο και δεν έβρισκα...και φυσικά ΔΕΝ ενοώ ελληνικής συσκευασίας...τέτοια υπάρχουν πολλά και το περίεργο είναι πως και αυτά τα διακινούν ελάχιστες εταιρείες με τιμές πώλησης μάλλον παραπλήσιες...την καλύτερη τιμή την έχει ένα σκανδιναυικής προέλευσης,όμως μετά τον πόλεμο των Ευρωπαίων εναντίον μας δεν έχω διάθεση να καταναλώσω δικά τους προϊόντα.....
Ελπίζω να υπάρχουν ελληνικά βούτυρα για επιτραπέζια κατανάλωση (δεν ενοώ μαγειρικά λίπη)...και απλά τα κοντινά μου σουπερμάρκετ να μην τα διαθέτουν....
Χρόνια τώρα ήταν γνωστό πως αυτές τις περίεργα τεράστιες φράουλες τις μάζευαν Ασιάτες που ζούσαν σε τριτοκοσμικές συνθήκες...
Κανέναν δεν ενοχλούσε πως αυτοί οι άνθρωποι που ζούσαν σε καλύβες με πλαστικό για στέγη,που άγνωστο πως και που ουρούσαν και αφόδευαν αφού οι εικόνες που παρουσιάζονταν ήταν άθλιες, μετά πήγαιναν και μάζευαν το προιόν.....
Ξαφνικά όλοι έγιναν φιλάνθρωποι...και φυσικά η πράξη βίας είναι απαράδεκτη...όμως η εικόνα και τα συνακόλουθα έπρεπε να είχαν ενοχλήσει πιο πριν....δεν γίνεται ο τόπος να μετατρέπεται σε αποθήκη ανθρώπων που έρχονται ή τους φέρνουν για σκοπούς που δεν είναι πάντα σαφείς και ορατοί.....
Είναι αδύνατον να περπατήσει κάποιος πλάι στο κοντινό σχολείο χωρίς να πατήσει τις ακαθαρισίες των σκύλων που οι ιδιοκτήτες τους αρνούνται να κρατήσουν στο σπίτι για τις φυσικές τους ανάγκες....Θέλουν προφανώς να κάνουν τη φυσική ανάγκη του ζώου τους πρόβλημα των υπολοίπων....
Τα τρακόσια παιδιά και οι γονείς που πηγαινοέρχονται από το συγκεκριμένο σχολικό συγκρότημα καθημερινά, πατάνε τα υπολείματα των ακαθαρισιών και τα πηγαίνουν σπίτι τους μαζί με όλα τα μικρόβια που κουβαλάνε κι ας μην πει κάποιος πως είναι ακίνδυνα, μιας και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες αηδιάζουν στη θέα τους και αρνούνται να διαχειρισθούν το θέμα στα σπίτια τους....
Το να επιλέγει κάποιος να έχει κατοικίδιο είναι δικαίωμά του,όμως το να φορτώνει στους υπόλοιπους τα προβλήματα είναι αντικοινωνικό και απάνθρωπο....
Τη στιγμή που και η ύπαρξη παιδιών στις οικογένειες φορολογείται,η ύπαρξη κατοικιδίου που έχει και μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις,παραμένει φετίχ,σε μια κοινωνία που κλαψουρίζει για την κρίση και που μόνο σήμερα το πρωί αυτό το κοινωνικό status,το πληγωμένο από την κρίση,έφερε στο διάβα μου τουλάχιστον είκοσι ιδιοκτήτες σκύλων που όλοι τους άφηναν τα ζώα τους να αφοδεύουν εκεί που περπατάει ο κόσμος,εκεί που παίζουν παιδιά.....
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο στη συγκεκριμένη περιοχή που γνωρίζω και που απέχει επτά χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας....Οι τοπικοί άρχοντες έβαλαν κάποιες πινακιδούλες εδώ κι εκεί και αυτό ήταν όλο....Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που δεν ανέχεται άλλο ευτό το φαινόμενο...Περιμένουμε πράξεις από τους δημάρχους....
Δεν ξέρω ποιοί ανιστόριτοι κάνουν τέτοια πειράματα....και διαλέγουν μικρούς τόπους να τα εφαρμόσουν....μοιάζει σαν ένα χωριό όπου κάποιος από τους κατοίκους που γνωρίζονται μεταξύ τους,να προσπαθήσει να κάνει μαγκιές,τρέλλες ή ό,τι άλλο.....το σίγουρο είναι πως σύντομα θα βγουν όλοι από τα σπίτια τους και το λιγότερο θα του κόψουν τη φόρα...ή θα τον αρχίσουν στις σφαλιάρες...αν ό ίδιος τύπος βγει σε μια μικρομεσαία πόλη με 10000 κατοίκους ενδέχεται να μην τον πάρουν γρήγορα χαμπάρι,ενδέχεται να βρει παρέα κάποιους ομοίους του μέχρι να τον πάρουν χαμπάρι και από τις πέρα γειτονιές....η επικράτησή του είναι θέμα συγκηριών.....
Το ίδιο μοντέλο έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει σε μεγαλύτερες πόλεις....αλλά μέχρι ένα σημείο....στις πολύ μεγάλες μπορεί να γίνει άνετα μια ανατροπή και να γίνει της κακομοίρας....
Δεν ξέρω αν έχετε σκεφθεί τι είδους τρόφιμα είναι αυτά που συνήθως καταναλώνετε....Αρτοσκευάσματα με αρκετή έως πολλή ζάχαρη....και πολλά διογκωτικά που μετά συνεχίζουν να φουσκώνουν στα στομάχια....ψάρια ιχθυοτροφείων που τρέφονται με διάφορα φυράματα για πάχυνση....σνακ πολυεπεξεργασμένα με υψηλό θερμιδικό φορτίο και κατά συνέπεια δύσκολο να αποδομηθούθν από τον οργανισμό....τυριά που πολλές φορές δεν έχουν ωριμάσει καλά,ενώ το γάλα που τα δημιουργεί είναι από αγελάδες που παράγουν τρελλές ποσότητες ''προστατευμένες'' πολλές φορές από κοκτέιλ φαρμάκων....αλλαντικά με λιπαρά ζόρικα για τον οργανισμό....κρέατα και πουλερικά από ζώα που μεγαλώνουν ακινητοποιημένα και στρεσαρισμένα...και λαχανικά που έχουν συχνά τεράστιες διαστάσεις πιθανόν λόγω χημικών επεμβάσεων στις καλλιέργειες.....και τόοοσα άλλα...........κι έπειτα όλοι αναρωτιόμαστε γιατί δεν αδυνατίζουμε εύκολα....μα πως να γίνει αυτό όταν κάνουμε αυτή τη ζωη μέσα στις πόλεις,όταν δεν κάνουμε δουλειές που καταναλώνουν θερμίδες κι όταν τρώμε τρόφιμα που δεν αποδομούνται εύκολα??...τελικά όσο πιο κοντά στην πρωτογενή και ανεπεξέργαστη μορφή είναι ένα τρόφιμο,τόσες περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να ειναι ''φιλικό'' και αποδομούμενο....
Εκέί γύρω στο 1972 ο παπούς μου μου πρότεινε να πάω παπαδάκι,να κρατάω την λαμπάδα στον Άγιο Κωνσταντίνο,στη Γλυφάδα....Ιερέας τότε ήταν ο παπα Μάρκος,ο οποίος με μεγάλη αγάπη είχε δημιουργήσει μια μεγάλη ομάδα παιδιών που πολλές φορές συνοστίζονταν για να ντυθούν τις πραγματικά όμορφες στολές που υπήρχαν....
Την πρώτη φορά που πήρα τη λαμπάδα,σε κάποιο ευαγγέλιο υποθέτω,αντί να επιστρέψω στο ιερό από τη μικρή αριστερή θύρα,μπήκα κανονικά από την Ωραία Πύλη!!!..αλλά ο παπα-Μάρκος δεν με μάλωσε...
Οι αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια στο Ιερό του Αγίου Κωνσταντίνου είναι οι καλύτερες...ιδίως εκεί γύρω στο Πάσχα,τότε ήταν η περίοδος που μας άρεσε περισσότερο και που όλοι μας περιμέναμε να πάρουμε κάποιο εξαπτέρυγο,να μη μείνουμε στη λαμπάδα....
Εγώ δεν έχω ξαναδεί ποτέ τόσα παπαδάκια όσα είμασταν εμείς τότε,ούτε αυτό το πνεύμα αγάπης προς την απλότητα που τελικά περνούσε μέσα μας αόρατα και μυστικά κρατώντας μόνο μια απλή λαμπάδα...κι αυτό το χρωστάω και το χρωστάμε στον παπα-Μάρκο,αυτόν που πραγματικά μας δέχτηκε εκεί,ενώ μπορούσε να μην το κάνει.αποφεύγοντας την όποια φασαρία προκαλούν παιδιά οκτώ έως δώδεκα χρόνων σε έναν τόσο μικρό χώρο...
Παπα-Μάρκο σε ευχαριστούμε....
κι ένα ''παραμυθάκι'' για μεγάλα παιδιά.....
Κάποτε ήταν δυο ορκισμένοι εχθροί,οι Έλληνες και οι Άτλαντες....το πνεύμα και η ύλη....και όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις,ο πόλεμος δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή του,ως πάντων κάθαρσις....
Περιέργως γι αυτούς ,οι Άτλαντες ηττήθηκαν....χτυπήθηκε το σύστημα που ενεργειακά είχε καρδιά εκεί, κατά Βερμούδες μεριά κι όλα έγιναν στάχτη....
Οι Έλληνες για να θυμούνται το γεγονός έφτιαξαν ένα μνημείο στο Άκρον της πόλης,στο ψηλότερο ορατό σημείο,επειδή η βολή που αποτελείωσε τους Άτλαντες εκτοξεύθηκε από εκείνα τα μέρη....
Οι Άτλαντες ποτέ δεν ξέχασαν την ήττα τους,η ύλη άλλωστε δεν συγχωρεί,σε αντίθεση με τους Έλληνες που σιγά σιγά τα ξέχασαν όλα ,μέχρι που αναρωτιόνουσαν τι ρόλο παίζει αυτό το τεράστιο κατασκεύασμα στο κέντρο μιας πόλης....
Ήρθαν καιροί πονηροί κι οι Άτλαντες βρήκαν τρόπους και πήραν τμήματα από το μνημείο..κι αργότερα δίδαξαν την ύλη στους Έλληνες για να ετοιμάσουν το έδαφος της εξαφάνισής τους,για να εκδικηθούν για την παλιά τους ήττα....κι ύστερα τους έκλεισαν τις στρόφιγγες ,μόλις εκείνοι έμαθαν να ζούνε σχεδόν σαν άρχοντες....
Τώρα το έδαφος είχε στρωθεί...αλλά τι έγινε τελικά???η συνέχεια επί της οθόνης ...των δικών σας ματιών...
Ένα τρομερο γεωστρατηγικό παιχνίδι φαίνετα να παίζεται γύρω μας....Ο ήλιος,τα πετρέλαια κι ο χρυσός έχουν ανοίξει την όρεξη σε όλους τους υλιστές και φυσικά θα έχουν χωρίσει από πριν τις σφαίρες επιρροής τους...αλλά αυτοί οι Γερμανοί να θέλουν να εκδικηθούν με τέτοιους τρόπους για την ήττα τους στο Στάλιγκραντ 70 χρόνια μετά......η ιστορία επαναλαμβάνεται κάποιες φορές ...αυτό είναι το κακό....και τότε είχε προηγηθεί η πείνα και η εξαθλίωση στην Ελλάδα.....
1976...2ο Δημοτικό...ναι...αυτό το κατεστραμένο κτίριο απέναντι από την Παναγίτσα στην παλιά Βουλιαγμένης....κι εμείς στην έκτη δημοτικού...τιε Κυριακές εγώ και κάποιοι άλλοι πηγαίναμε και ψέλναμε στην χορωδία του κυρίου Τάκη Β. στην Παναγίτσα....το σχολείο μας ήταν μισές μέρες πρωί-μισές απόγευμα...αλλά δεν μας πολυπείραζε...είχαμε συνηθίσει...εκείνα τα μαγικά απογεύματα της άνοιξης τα θυμάμαι ακόμα...κατέβαινα μετά το σχολείο την οδό Βάου πριν την ονομάσουν Β.Τσιτσάνη....ο ήλιος είχε μια γλύκα ατελείωτη και η ησυχία του δρόμου μαζί με τα αεροπλάνα που προσγειώνονταν μου ολοκλήρωναν την εκπληκτική εικόνα...
Πολλά πρωινά έπαιρνα το ποδήλατο και βόλταρα στους γύρω δρόμους και κάποιες φορές φτιάχναμε σπιτάκια πάνω σε πεύκα στα πρώτα οικόπεδα της Ορλώφ που ήταν άκτιστα...(κανείς δεν θυμάται προφανώς)....
Κοντά στις απόκρηες η συμμαθήτρα Δώρα Α. είχε κάνει το καθιερωμένο πάρτυ της και τα κοριτσάκια έδιναν ρέστα χορεύοντας τα τραγούδια της Τίνα Τσαρλς..εμείς αντιθέτως είμασταν πιο μαζεμένοι εκτος από τον Στέλιο Κ. που κι αυτός έλιωνε πίστες...
Όταν τελειώσαμε το σχολείο εκείνη τη χρονιά ,δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στο Γυμνάσιο...στήθηκα στην ουρά για να καταθέσω τα χαρτιά...έγραψα έναν μέσο όρο 16 και πέρασα μαζί με τους περισσότερους συμμαθητές του Δημοτικού...
Εν τω μεταξύ η δική μας παρέα παιδιών εξακολουθούσε να παίζει στους δρόμους γύρω από το γκόλφ...για γηπεδάκι είχαμε ένα σχεδόν ερηπωμένο οίκημα με πέτρινη μάντρα που σήμερα μάλλον είναι πολυκατοικία....το κτίριο που βρισκόταν εκεί μάλλον είχε χρησιμοποιηθεί από τους Γερμανούς στην κατοχή...ενώ ο μεγάλος ακάλυπτος χώρος με το χώμα ήταν το γήπεδό μας...κι εγώ σχεδόν πάντα έπαιζα τερματοφύλακας...μια θέση που οι περισσότεροι την απέφευγαν...όμως τελικά ήταν η πιο΄''εγκεφαλική''...
Το καλοκαίρι το παιρνάγαμε παίζοντας,κάνοντας βόλτες με ποδήλατα και μπάνια στη θάλασσα αλλά και στην πισίνα του φίλου μας Γρηγόρη Μ. που προς τιμην και των δικών του ήταν πάντα ανοικτή για όλη την παρέα.....
Θυμάμαι ακόμα μια πλάκα που είχαμε κάνει με ιδέα του Γρηγόρη στον φίλο Γιώργο Κ. στο τελείωμα κάποιου από εκείνα τα καλοκαίρια....
Ο Γρηγόρης πόνταρε στο ότι όλοι θα έψαχναν για ένα εικοσάρικο μεταλλικό από τα παλιά πού τάχα θα είχε χάσει στο γκαζόν γύρω από την πισίνα....Όλο του το σκεπτικό απέβλεπε στο να αποκαλυφθεί τελικά πως ο Γιώργος δεν ήξερε να κολυμπάει κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν έπεφτε στην πισίνα κι όχι τα άλλα που προφασιζόταν...
Έτσι άρχισε η αναζήτηση του εικοσάρικου γύρω από την πισίνα...κι όταν ο Γιώργος είχε πλησιάσει αρκετά στην άκρη της πισίνας ο Γρηγόρης του έδωσε μια σπρωξιά και τον έστειλε στα θολά νερά μιας και ήταν τέλος Σεπτέμβρη και δεν την συντηρούσαν αφού θα την άδειαζαν σε λίγες μέρες....
Ο Γιώργος έπαθε την πλάκα του...προσπαθούσε να κρατηθεί από τα πλακάκια..να επιπλεύσει..και οι άλλοι μάλλον γελούσαν εκτός από τον Γρηγόρη που έσπευσε να τον βγάλει έξω...
Έπειτα ο Γιώργος έβγαλε τα ρούχα του και ο Γρηγόρης του τα στέγνωσε στο στεγνωτήριο...ευτυχώς η μάνα του έλειπε αλλιώς θα γινόταν θρήνος....και το επεισόδιο έλειξε εκεί.....
Εκείνα τα καλοκαίρια γύρω στο 1976,τα μεσημέρια,πήγαινα στο σπίτι του Γιωργου Κ.,ένα μικρο σπιτάκι,ισόγειο και βλέπαμε μαζί ''Αντίζηλους'' στην τηλεόραση...ο Γιώργος είχε και μανία με τα αεροβόλα κι όλο έκανε σκοποβολή ή σκότωνε τίποτα σπουργίτια και ψαρόνια κι η μάνα του τα μαγείρευε ....
Εκείνη την περίοδο έμεναν και αρκετοί Αμερικάνοι της βάσης στην περιοχή....τα Αμερικανάκια ήταν μια ιδιάζουσα περίπτωση...θυμάμαι κάτι όμορφες πιτσιρίκες που είχαν νοικιάσει το διπλανό μας σπίτι,όπως θυμάμαι και μια παρέα αγοριών που μάλωνε με φίλους μου και κάποιες φορές ένα Αμερικανάκι με το προσωνύμιο ''μπογιατζής'',είχε ρίξει κάτι ψιλές σε κάποιον δικό μας που το έπαιζε και αρχηγός....
Στην περιοχή κοντά στα σύρματα του γκολφ,εκεί που τώρα υπάρχει δρόμος,πηγαίναμε και παίζαμε κουκουναροπόλεμο συχνά...με μια σιωπηλή συμφωνία να μην χρησιμοποιούμε κλειστά κουκουνάρια...Ακόμα θυμάμαι τον Γρηγόρη Μ. να φωνάζει time out,λέξη άγνωστη τότε,όταν η ομάδα του έχανε κατά κράτος και μαζί με τις ανοιγμένες κουκουνάρες του έρχονταν κατακέφαλα ίσως και κάποιες κλειστές.....
Από εκείνη την περίοδο είναι εμπνευσμένο και το παρακάτω τραγούδι...
Στην πλατεία φυσικά τα μαγαζιά ήταν λίγα...Ο φούρνος του Πάκου απέναντι άπό τον Άγιο Κωνσταντίνο...το φαρμακείο απέναντι...δίπλα ένα μαγαζί με τουριστικά...πιο πέρα η ταβέρνα του Τρακάδα....μετά ένα ξενοδοχείο...ξέχασα και το ξενοδοχείο Gripsholm όπου τώρα είναι το πολυκατάστημα Public....ένα στενό πριν την μπιφτεκούπολη ήταν το μπακαλικο και μετέπειτα self service του Ίσαρη...ένα γαλακτοπωλείο...ένα μαγαζί με παιχνίδια και δίσκους....ένα φροντιστήριο...ένα χρωματοπωλείο....και φυσικά το επόμενο στενό ήταν η μπιφτεκούπολη με τις ταβέρνες τουλάχιστον από το 1971 που θυμάμαι εγώ...στη γωνία πάντα η Εμπορική τράπεζα...δίπλα ο φούρνος του Μπέτικα και δίπλα το μπακάλικο του Δούκα...απέναντι φαρμακείο και στο στενό ο Τάσος με τις τυρόπιτες ....το Dominion με τα παιχνίδια....και μερικά μπαρ και καταστήματα ρο΄΄υχων ενώ στην πάνω γωνία ήταν το σούπερ μάρκετ Σταυρίδης....
Από την κάτω μεριά της πλατείας ήταν το ζαχαροπλαστείο Ήβη όπου τρώγαμε απίθανα παρφέ παγωτά τα καλοκαίρια...δίπλα ένα φαρμακείο...μετά ένα φωτογραφείο και η Τούλα με τα είδη σπιτιού...πιο δίπλα ένα σινεμά...ίσως το Κογκό...μετά πιο δίπλα έγινε ο φούρνος Ποσειδώνιον...ύστερα ένα χρωματοπωλείο και το κρεοπωλείο του Σπάθα....
Αυτά τα μαγαζιά αποτέλεσαν χονδρικά τον εμπορικό κορμό της Γλυφάδας στα τέλη της δεκαετίας του 60 με αρχές δεκαετίας του 70...όμως η ανάπτυξη υπήρξε έκτοτε ραγδαία...και ουσιαστικά εμείς ζήσαμε εντονότερα τη νεότερη κατάσταση με τα πολλά μαγαζιά...όσο κι αν εκείνη η παλιά μορφή της Γλυφάδας είναι βαθειά χαραγμένη στις μνήμες μας...
Αυτά προς το παρόν και θα συνεχίσω το αρθράκι σύντομα ..μέχρι να θεωρήσω ότι ολοκληρώθηκε...
Υπήρχαν παλιές διηγήσεις από τη δεκαετία του ΄60 για μια βροχή που είχε φέρει χώμα απο την Αφρική...όταν αυτές οι βροχές άρχισαν να ξαναεμφανίζονται τη δεκαετία του ΄90 ,οι αναφορές σ εκείνη την παλιά βροχή γίνονταν για να γεμίσουν τα ρεπορτάζ των τηλεοπτικών σταθμών....όταν όμως αυτοί οι περίεργοι νοτιάδες και οι αφρικανικές βροχές έγιναν τακτικές κανένας δεν μίλησε για το περίεργο του φαινομένου....κάποιοι από εμάς ίσως διαισθανόμασταν το αλλόκοτο και ίσως νοιώθαμε να μας αρρωσταίνει η υγρασία,αλλά δεν καταλαβαίναμε από που μπορεί να προέρχεται όλο αυτό,αυτό που ουσιαστικά τα ΜΜΕ θεωρούσαν κάτι φυσιολογικό....
Η τελευταία δυνατή βροχή,μια βροχή αφρικανική,με χαρακτηριστικό τα διαδοχικά κύματα και τη συνεχή ανατροφοδότηση ,έκανε πολλούς να σκέφτονται ανθρώπινη επέμβαση μέσω συστημάτων τύπου HAARP...και μάλιστα μόλις έγινε κάποιος λόγος για ελληνική ΑΟΖ.....
Δεν ξέρω τι βάση αληθείας έχουν αυτές οι αναφορές,όμως ο κίτρινος ουρανός,το χώμα,η ατελείωτη βροχή και το χαλάζι δεν ''μυρίζουν'' καλά...εμείς ξέραμε νορμάλ βροχές που άρχιζαν από Σεπτέμβριο κι όσες έπεφταν αργότερα υο χειμώνα ήταν αργές,ποτιστικές με μόνο κάποια σύννεφα εδώ κι εκεί να ρίχνουν περισσότερο νερό....περιοχές με κλεισμένα ρέματα είχαν πάντα πρόβλημα μέχρι που έγιναν αγωγοί ομβρίων....όμως αυτό που είδαμε στις 22 Φεβρουαρίου διέφερε...ελπίζω να μελετηθεί επιστημονικά και να δωθούν πειστικές απαντήσεις.....
Ο ίδιος άνθρωπος που μου είχε διηγηθεί για το Χασάνι (προηγούμενη ανάρτηση),μου μίλησε και για ένα ακόμα περιστατικό της περιόδου της γερμανικής κατοχής...
"Η παραλία από Καλαμάκι μέχρι Γλυφάδα ήταν σπαρμένη με γερμανικές νάρκες που ήταν σε ξύλινα κουτάκια και είχαν έναν πυροκροτητή....εμείς είχαμε μάθει να τις βρίσκουμε στην άμμο και να τις αφοπλίζουμε...έπειτα παίρναμε τη δυναμίτιδα και την πουλάγαμε σε κάποιους που ψάρευαν με δυναμίτιδα και με τα χρήματα ζούσαμε.....'' ...όταν ρώτησα πως και οι Γερμανοί σκοποί δεν τους έβλεπαν..μου απάντησε πως '' οι σκοπιές ήταν συγκεκριμένες κάθε 700 μέτρα...και ήξεραν που να ψάξουν ώστε να μην φαίνονται''....και συνέχισε...''κάποια μέρα ήμουνα με έναν θείο μου και ψάχναμε για νάρκες....εκείνος βρήκε μία και προσπάθησε να την αφοπλίσει,όμως αυτή έσκασε και τον τραυμάτισε σοβαρά...αμέσως σήμανε συναγερμός στους Γερμανούς και ήρθε μια άκατος οπλισμένη εκεί που βρισκόμασταν...όταν πλησίασαν τους είπα πως....φις(ψάρια) εμείς και μπουμ.....δηλαδή πως ψαρεύαμε και έσκασε η νάρκη....οι Γερμανοί έβαλαν τον θείο μου στο σκάφος και τον πήγαν στη Βούλα στο νοσοκομείο.....''
Πρόσφατα βρήκα ένα σχέδιο τέτοιας νάρκης στο διαδίκτυο και κατάλαβα πως ήταν φτιαγμένη.....προφανώς ήταν μια φτηνή κατασκευή και οι Γερμανοί είχαν γεμίσει την περιοχή γύρω από το αεροδρόμιο με τέτοιες νάρκες κατά προσωπικού για να προστατευθούν από επιδρομές σαμποτέρ....
Ένα τραγούδι που τυχαία ανακάλυψα πρόσφατα...θεωρείται από τα πιο πολυπαιγμένα ραδιοφωνικά και υποθέτω γιατί,είναι το NEVER MY LOVE.....ενα τραγούδι του 1967,τότε που ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν στην κορύφωσή του....και το τραγούδι είναι κομμένο και ραμμένο σε αυτά που θέλει ν ακούσει κάθε στρατιώτης,ίσως και η κοπέλα του που βρίσκεται πίσω στην πατρίδα...είναι σίγουρο πως το τραγούδι είχε ''τρυπήσει'' τον ουρανό Σαϊγκόν......κάποιος αμερικανός στρατιώτης ομολογούσε μάλιστα πως το τραγούδι ήταν από τα καλύτερα πράγματα που του είχαν συμβεί στο Βιετνάμ.....
Ήταν χειμώνας του 1993 όταν βρέθηκα στρατιώτης ενός Τάγματος Υγειονομικού στα βορειοανατολικά σύνορα.....η εμπειρία δεν ήταν ότι καλύτερο....χαμένος στο ατέλειωτο του στρατοπέδου και τις άπειρες σκοπιές, μέτραγα τα αεροπλάνα το βράδυ στον ουρανό,άκουγα ένα σωρό κουταμάρες από τους συναδέλφους,έτρωγα κρέατα υπηρεσίας,έβλεπα σκυλιά να περιτριγυρνάνε τα ταψιά με τα φαγητά,ζεσταινόμουνα με τις ξυλόσομπες....κουβέντιαζα με κανέναν φίλο χαμένος στα πιο απόμακρα Κ.Ψ.Μ.....
Στο δικό μας μικρό Κ.Ψ.Μ θυμάμαι τα κρύα εκείνα μεσημέρια λίγο πριν το φαγητό τη Vanesa Paradis να παίζει στη μικρή τηλεόραση...αυτό της το τραγούδι δεν το ξέχασα ποτέ και πάντα με πηγαίνει σ εκείνες τις μέρες του 1993......
Εκεί στις ημιερημικές εκτάσεις του Περσικού κόλπου κοντά στη Βασώρα,εκεί που ήταν ο κήπος της Εδέμ,εκεί που οι πρωτόπλαστοι παράκουσαν,εκεί φαίνεται να παίζεται ξανά και ξανά το ίδιο έργο....πόλεμος στον πόλεμο...σαν η κατάρα να ρίζωσε εκεί....εκεί που και οι γραφές προσδιορίζουν τις τελικές μάχες....φαίνεται πως από εκεί που δημιουργήθηκε ο κόσμος,από εκεί και θα τελειώσει....
H POYMANIA TOY ΤΣΑΟΥΣΕΣΚΟΥ......
Η περίοδος διακυβέρνησης της Ρουμανίας από τον Νικολάι Τσαουσέσκου και τη γυναίκα του την Έλενα υπήρξε και μεγάλη χρονικά,αλλά και καθοριστική για την εξέλιξη της χώρας τα χρόνια που ακολούθησαν.Ο Τσαουσέσκου είχε ουσιαστικά αποσκυρτίσει από τις αγκάλες της Σοβιετίας από την εποχή της σοβιετικής επέμβασης στην Τσεχοσλοβακία...
Η αυτοκρατορική διάθεση του συγκεκριμένου ηγέτη φάνηκε από τα πρώτα χρόνια ανόδου του στην εξουσία....είχε μια διάθεση προς την μέγιστη προβολή...προς τα μέγιστα αποκτήματα...εξάλλου το παλάτι που έκτισε στο κέντρο του Βουκουρεστίου είναι πιθανόν από τα μεγαλύτερα στον κόσμο,όσο κι αν ήταν παλάτι ''του λαού''.....
Από τότε που ήταν ακόμα μαθητευόμενος παπουτσής ο Νικολάι είχε πει στον μάστορα που τον μάλωνε για το ανεπίδεκτο της μαθήσεώς του πως ''εγώ θα γίνω ο Στάλιν της Ρουμανίας''..!!!!!
Ίσως είχε διαίσθηση του ρόλου που είχε έρθει να παίξει σε τούτη τη ζωή,στη ζωή που μεγάλοι ρόλοι δίνονται σε ''μικρούς'' ηθοποιούς....βέβαια η ηθοποιία μεγάλων ''ηγετών'' μόνο μικρή δεν είναι...
Οι χιλιάδες Έλληνες φοιτητές που βίωσαν το καθεστώς όταν σπούδαζαν εκεί σίγουρα έχουν να πουν πολλά,παρόλο που σαν ξένοι περνούσαν καλά εκείνα τα χρόνια...με τα δολάρια στην τσέπη...με τα καλά του ελληνικού μικροκαπιταλισμού κληρονομιά.....
Οι Ρουμάνοι πιθανόν περνούσαν δύσκολα....το ερώτημα είναι αν θα περνούσαν το ίδιο με έναν άλλο ηγέτη. Το σίγουρο είναι πως αρκετοί ταλαιπωρήθηκαν....πως χάθηκαν ατέλειωτες ώρες σε παρελάσεις και άλλες εκδηλώσεις προς τιμήν του καθεστώτος....όπως είναι σίγουρο πως πολλοί ευνοήθηκαν και πέρασαν καλά,ίσως και να έχουν ακόμα και σήμερα καλές αναμνήσεις...εξάλλου για όλες τις καταστάσεις υπάρχουν διπλές αναγνώσεις....
Ένα ντοκυμανταίρ που ανακάλυψα πρόσφατα μπορεί να πει πολλά σε κάθε ενδιαφερόμενο για τη Ρουμανία εκείνων των χρόνων,τη Ρουμανία που η δική μου γενιά την είχε συνδέσει με τη Νάντια Κομανέτσι των Ολυμπιακών του Τορόντο του 1976....ίσως και με τον Ίλιε Ναστάζε για τους πιο προxωρημένους....με κάποιους αθλητές των Βαλκανικών αγώνων...εξάλλου ο αθλητισμός ήταν ατού των χωρών του πάλαι ποτέ ''υπαρκτού σοσιαλισμού''....
Παραθέτω το βιντεάκι και αφήνω σ εσάς τα συμπεράσματα...
Το υποτιθέμενο τέλος του κόσμου δεν ήρθε παρόλο που πολύς κόσμος είχε ''τσιμπήσει''...
Από την αρχή όλη αυτή η ιστορία έμοιαζε ανέκδοτο παρόλο που αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δηλώνουν πως κάτι κακό συμβαίνει όντως.....
Το σίγουρο είναι πως υπάρχει μια διαδικασία παρακμής του σημερινού πολιτισμού,πως το κοντέρ έφτασε στα όριά του και πως όσα έρχονται ίσως είναι δυσκολότερα από όσα είχαμε βιώσει τα τελευταία σαράντα χρόνια ,ουσιαστικά πρόκειται για μια αχαρτογράφητη περιοχή....
Όπως και νάχει το πράγμα οι όποιες καταστροφές,οι πόλεμοι και τα λοιπά δεινά δίνουν κάποια σημάδια όταν πλησιάζουν,όμως ποτέ δεν κλέινουν ραντεβού.....αν το ήξεραν όλοι, τι νόημα θα είχε;;;...
Κατά καιρούς εμφανίζονται κάποιες οικολογικού ή αδιευκρίνιστου τύπου κινήσεις που αφορούν τη συγκέντρωση ηλεκτρονικών συσκευών και ιδιαίτερα παλιών κινητών τηλεφώνων...
Πρόσφατα έμαθα πως εκτός του χαλκού και των υπόλοιπων στρατηγικών μετάλλων που υπάρχουν στα κυκλώματα των ηλεκτρονικών συσκευών,σε τμήματα των ηλ.υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων υπάρχει χρυσός!!!!!!!!....
Φυσικά αυτοί οι οποίοι μαζεύουν τις συσκευές για να σώσουν το περιβάλλον, αν προσπαθήσουν να εξάγουν χρυσό από αυτά μέσω των μεθόδων που υπάρχουν στην ''πιάτσα'' είναι σίγουρο πως μάλλον επιβάρυνση του περιβάλλοντος θα δημιουργηθεί....
Παραθέτω βιντεάκια και ψάξτε το μόνοι σας για να βγάλετε και τα σωστά συμπεράσματα.....
Κάτι μέσα μου μου λέει πως ο πολιτισμός που ζούμε έχει επαναληφθεί και πως με βάση κάποιες αρχαιολογικές ανασκαφές και ευρήματα,φυσικά κρυφά,οι επιστήμονες βρήκαν λύσεις-κλειδιά και προχώρησαν.....
Το πιο τρελλό απ όλα ήταν ένα βιντεάκι που είδα πρόσφατα...και στο οποίο ένας Έλληνας επιστήμων και εφευρέτης,μακαρίτης πια,ομολογεί πως μέσω μέντιουμ(!!!!!!!!!!!!!!)..ήρθε σε επαφή με οντότητες που του έδωσαν λύσεις σε επιστημονικά προβλήματα σχετικά με τις ανακαλύψεις του....
Βγάλτε μόνοι σας συμπεράσματα για το ποιές μπορούσαν να είναι αυτές οι οντότητες....και φυσικά είναι οι οντότητες αυτές ικανές να ξέρουν πράγματα για ό,τι συμβαίνει.....
-Athens-Kalamaki-1941-01.jpg)